Dua ederken bile kibir diyor! Çok ilginç bir yaklasım.
Tanrı gibi olma çabasını gözden geçirdiğimizde, dinsel gereksinimlerine doyum sağlayan kişilerin kendini beğenmişliklerinin amacına ulaşmaktan başka bir şeyi umursamadıklarını saptarız. Örneğin, ruhsal bakımdan yıkılmış biri için başkalarının üzerinden atlayarak Tanrı’yla bağlantı kurmanın ve onunla bir diyaloğu sürdürmenin ne büyük önem taşıyacağını, böyle bir kimsenin nasıl dindarca eylem ve yakarışlara başvurarak Tanrı’nın, iradesini kendisi için gerekli gördüğü yollara kanalize edebileceğine inandığını, Tanrı’yla nasıl senli benli bir ilişki içinde yaşadığını ve bu yoldan kendisini Tanrı’ya alabildiğine yakın hissettiğini düşünelim. Bazen söz konusu davranışlar gerçek dindarlık denilen şeye o denli uzak düşer ki, üzerimizde hastalık belirtileri gibi bir izlenim bırakır.
