Ne zaman bir şiir yazmaya kalksam
Sen gelirsin aklıma bir anda
Biliyorum sırılsıklam aşığım sana
Seviyorum deliler gibi seni aslında
Hasretim büyüdükçe sevgim büyüyor kalbim bunun farkında
Kavuşacağız elbet inanıyorum bu yolun sonunda
Sen benim mutluluğum tarifisin sol yanımda
Tuttuğum dilek duamsın yarınımda
Gülüşünde can buluyorum karşında
Titriyor ellerim ellerini heyecanla tuttuğunda
Bir başka atıyor kalbim sana sımsıkı sarıldığında
Adı aşk kalsın yaşayalım biz bir ömür bunu yıllar boyunca
Sevmek güzelse sensin bunu güzelleştiren her bakışında
(ÖNER AKÇA)
Olur ya belki okursun diye yazıyorum bu satırları Çünkü sana söyleyemediğim Çok şey bıraktım yüreğimde O kadar yarım kalmıştım ki sana Ne pahasına olursa olsun Seni kaybetmek geçmiyordu içimden Özlemek diye bir şeyin varolduğunu Yokluğunun sabahında anladım Öyle Bir bakışın Öyle bir gülüşün Ve Öyle bir ses tonun vardı ki Unutmak için çok çabaladım Ama malesef başaramadım Biliyorum her yara iyileşmek zorunda değil Bazı yolların da sonu olmaz kimi zaman Bizimde bir sonumuz yoktu ve yüreğimdeki yara kabuk bağlamaz oldu Ne zaman her şeyi bir kenara bırakıp Sana sarılmak istesem Bakışlarındaki dikenli tellere takıldı kollarım Oysa o kadar dökmüştüm ki sana içimi Maalesef sen bana hep sağır kaldın Ve hiç bir zaman yüreğimin feryadını duymadın Sana anlatacak Bir şeyim kalmadı artık Bu defa beni anlaman için değil Bundan sonra anlaman gereken bir şey Olmadığını bil diye yazıyorum Bir zamanlar beni gerçekten seveceğini Umut ederdim Bunun içinde allaha çok dua ettim Her gece uyumadan önce Hatta uykumun en ücra yerinde Fakat farkındamısın bilmem kadın Sen bu hayatta benim kabul olmayan en masum duamsın Dilerim bana yaşattıklarını
Gün gelir sende yaşamazsın
Biliyormusun
Bu hayatta herşey
Kader kısmet ve nasipten ibarettir
Şimdilerde bir tek duam var artık
Diyorum ki
Seni yüreğime koyup
Kaderime yazan allahım
Aynı şekilde aklımdanda silip atsın....
Seni bekleyişimin adı yok.
Sadece yüreğimde lal olmuş duamsın…
MEVLANA
Yürekten dökülürse sözler
Anlam kazanırdı
Ama herkes yazardı
Çoğu hissetmezdi
Dokunmak lazımdı kalbe
İnceden olsa
Her kelimenin bir anlamı olmalıydı
Okuyan bir daha okumalıydı
Artık ne duamsın, ne de bedduam dedikleri,,,
Hayır, Allah'tan bir şey istemeyecekti artık...
Çünkü istediği olmazsa kaybı iki misli olacaktı.
