Bir ileri bir geri
Kırdın mı dümeni!
Bir ileri iki geri
yaktın mı gemini!
Ne ileri ne geri
Al eline freni!
Şimdi ileri, ileri
yine ileri...
Ama gerisin geri
Ayna sende göz sende,
damla sende yaş sende
Ne mi kaldı mazinde?
Biraz gaz, bir kaç
parça yanmış odun.
Ko gitsin her biri
düșe düștü derler birileri.
WE NEVER BREAK OUR STRIDE ..!!
If you’ve spent your childhood worrying about past due bills, family members in jail, or gunshots on your corner but are still out here trying to make it happen, you possess real resiliency.. Acknowledge that about yourself. And then use that to your advantage.
*---
Çocukluğunuzu vadesi geçmiş faturalar, hapisteki aile üyeleri veya köşenizdeki silah sesleri hakkında endişelenerek geçirdiyseniz, ancak yine de burada bunu gerçekleştirmeye çalışıyorsanız, gerçek bir esnekliğe sahipsiniz. Bunu kendin hakkında kabul et. Ve sonra bunu kendi yararınıza kullanın.
Günaydın!
Güne en son okuduğumuz kitabı birkaç cümle ile anlatarak başlayalım.
Finding yourself at the bottom, but not to be able to pursue your passion due to the madness.
Ya sizinki?
Stefan Zweig 
Chess
Gelosia- Adriano Celentano
Dostum, ikiye böldüğümüz bir acının bedeli ne kadardır?
Amica mia, quanto costa un dolore che dividiamo in due tra noi.
Ben artık geceye sesleniyorum
Düșe kalka
Yorgun argın
Derbeder
Yapayalnız
Duruyorum; yanlış anlaşılıyor
Her hücremde bir inkılâb
Her gönlümde bir mâhitâb
Evim harâb; ömrüm hârab
Ne ay kaldı ne de mehtâb
Gök bulanık; ufuk silik
Gene de mağrur ve dimdik
Yürüyorum; mezarım oluyorsun ansızın
Sayfa 61 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Derde Deva Randevu 5: Niçe'yi uyku tutmadı..
N. ➡️ 
Friedrich Nietzsche
C. ➡️ 
Caner the CahilBender ✰
N. Herr Caner!?
C. Ha. Ne. Ne var, ne oldu Nietzsche?
N. Uyku tutmadı be azizim.
C. Konuşmak ister misiniz?
N. Aslında iyi olur. Başka çağda yaşamak ağrısı takıldı boynuma. Çağımdan sadece ben kaldım. Ve kendi zamanıma dair bircok şey biliyorken şimdi Grundschule (ilkokula)'ye giden bir ufaklık bile
Everything always seems impossible until it's over.
Thou that art now the world’s fresh ornament
And only herald to the gaudy spring,
Within thine own bud buriest thy content,
And, tender churl, mak’st waste in niggarding.
Pity the world, or else this glutton be,
To eat the world’s due, by the grave and thee.
Sonnet 1
