"Müslümanın dili kalbinin arkasındadır. Konuşmak istediği zaman önce kalbiyle düşünür sonra onu söyler. Münafığın dili ise kalbinin önündedir. Bir şey söylemek istediği zaman kalbiyle düşünmeden önce hemen söyler."
-Resulullah (s.a.v.)
Barış sözü uydurma bir sözdür. Tabiatta hüküm süren savaştır. Her yaratılan hayatını, gücü yettiklerini nefsine kurban ederek devam ettirebilir. Ölüm hayattan üstündür.
Bu geliş gidiş nedir? Hiçliğin derinliğinde tertemizken niçin bu dünyadan günahkâr olarak dönüyoruz?
Bizi bu yarış meydanına çıkarana hayat ve ölümümüzle ne hizmet görmüş oluyoruz? Kimi eğlendirmek için bu ebedî sahnenin palyaçoluğunu yapıyoruz?