Üç çeşit kişi vardır. Birincisi ayetleri okur ve neredeyse hiç düşünmeden onların doğruluğuna inanır, ibadetlerine devam eder. İkinci tür kişi, ayetleri okur, düşünür, kafasında tartar, birtakım şeyler bilir ve
yine inanarak yoluna devam eder. Üçüncü tür kişi ise sürekli düşünür, tartar, değerlendirir; şüphesi hiç bitmez, ama bir ayeti anladığında hissettiğini kimi zaman koca kitabı hatmedenler hissedemez.
Fıtratında vardır insanın iyiye ve güzele duyduğu muhabbet. İnsan olmak, güzelliği takdir etmek değil midir?
Dini hoşgörü.
Bir adamın elinde çekiçle duvardaki kıymetli taşlarla bezeli haçı sökmeye çalıştığını görünce Mehmet öfkeyle, Sen ne yapıyorsun!? dedi. O sırada haç duvardan koparak yere düştü. Adam pişkinlikle, Allah için hakkımı alıyorum diye cevap verdi. Mehmet hiddetle kılıcını çekti, kabzasının topuzunu adamın suratına indirdi. Allah yıkmanı emretmedi.
Sultan eğildi ve haçı yerden aldı.
Uzun bir süredir tuttuğum bu notları da Venedik'tekiler; yabancılar; Osmanoğulları'nı, Türkleri bilmeyenler ya da onları yanlış anlatanlar okusunlar diye teslim edeceğim. Bu notlarla birlikte karanlık anılarıma da böylece veda ediyorum. Yeni bir şehirde, şehirlerin kraliçesinde, kraliçemi beklerken gönül ferahlığıyla artık o yazıyı okuyabiliyorum: Allah'tan başka ilah yoktur ve Muhammed onun kulu ve elçisidir.
"Ben sana dememiş miydim kitaplar kılıçlardan daha önemlidir diye."
Sayfa 175 - Kopernik YayınlarıKitabı okudu