Bu tür kitapları sevmem, lakin gaza gelip okuyayım dedim ve iyi ki okudum. Fazlasıyla mükemmeldi, o kadar ki okuduktan sonra aldığınız nefes için bile, "çok şükür," demeye kalkıyorsunuz. Kitap sadece dini yönden etkilemedi beni, düşüncelerini destekleyen şairlerin şiirlerine yer veriliyor oluşu o kadar mesut etti ki beni. İlk kez okuduğum şiirler bile vardı.
Aslında kitabı okunabilir kılan yazarın üslubuydu. Çünkü o kadar derinden etkileyen cümleleri vardı ki;
" Çoğu insan ikili bir şahsiyet yaşıyor gördüğüm kadarıyla. Bir kendi beni var, Yunus'un söylediği, bir de başka bir ben inşa ediyor."
Sayfa 82
Bir de okurken kahkahalara boğulduğum bir kısım oldu, hangi yazar bu kadar dini savunurken aynı zamanda rol yapmaya değinirdi ki? :D
"Dindarlıkta da poz yapmak, tabirimi maruz görün lütfen, çok kolay ve aldatıcı."
Sayfa 82
Kitabın çoğu soru cevap olarak gitmiş tabii bu sohbet havasında. Aşktan tut geçim derdine, oradan da tut konu imansızlığa kadar gidiyor. Elinden geldiğince her konuya değinmiş yazar, ibadetin içten yaşanması gerektiğini "gösteriş" amacıyla yapılan ibadetin ibadet sayılmayacağını da söylese iyi olurdu aslında.
Son noktayı da, bugüne özel olsun diye bırakıyorum:
"Bunlarda beyin yok. Bunlar ancak medeni bir ulusun pençeleri altında adam olur," Boş yapma sevgi demeyin ne olursunuz! :D
