Kutsal dostluk, tanrıların katına çıktın
hafif kanatlarınla uçarak sevinçle,
hayalini bıraktın sen yeryüzüne,
çekildin arasına kutsanmış ruhların,
Orada örtüsünü kaldırdın âdil barışın,
istediğin zaman hemen bir işaretle,
böylece Tanrı’yı gördük bazen iyi işlerde,
ama sonu yine kötü bitecek barışın.
Ey dostluk, bırak gökyüzünü,
ya da izin verme yalanın dostluk elbiseleri giymesine,
samimî niyetleri yok etmesine,
savaş kaplayacak yakında yeryüzünü,
barbarlar vuracak senin hayaline,
muhtacız sana, in artık yeryüzüne.