Kant’a göre, insanın “doğal güçler”ini (ruh, zihin ve beden gücünü) her türlü olanaklı amaç (pragmatik amaç) için araç olarak geliştirmesi kendine olan bir ödevidir. İnsanın doğal güçlerinden biri olan “ruh gücü [powers of spirit]”, pratiği sadece akılla mümkün olandır. “Ruh gücü”, kullanımı deneyimden çıkarılmadığı daha ziyade ilkelerden a priori olarak türetildiği ölçüde yaratıcıdır. Bu yüzden, “ruh gücü”nün kullanım alanı matematik, mantık ve doğa metafiziğidir. Bunlardan mantık ve doğa metafiziği felsefenin, yani teorik felsefenin kapsamına girmektedir. Ancak burada felsefe, kelimenin kendisinin akla getirdiği gibi bilgelik [wisdom] değil, bilim [science] anlamına gelir; fakat teorik felsefe, bilgeliğin amacına teşvik etmede yardım edebilir. (Kant, 1991: 239).