Bir neçə il bundan əvvəl Londonun kənar məhəllələrindən birində yaşlı bir qadın öldü. Qadının evində gənclik illərindən tutduğu bir gündəlik var idi. 45 illik bir ömrün bütün hadisələri, ailəsi ilə keçirdiyi günlər, dostları ilə yaşadığı anlar, sevinclər, kədərlər... günbəgün bu gündəlikdə qeyd edilmişdi. Əslində, bu qeydlərdə elə əhəmiyyətli bir şey yox idi. Ancaq dəftərin son iki illik hissəsindəki qeydlər çox düşündürücü idi. Düz iki il dəftərin hər gününə ancaq bu sözlər yazılmışdı: "Bu gün də təkəm. Bu gün də heç kim gəlmədi"...