Kadın memurların işlerini yitirmekten, fahişelerin yaşamlarını yitirmekten korktuğundan daha çok korktuklarını fark ettim. Kadınlar işlerini kaybedip fahişe olmaktan korkarlar; çünkü fahişelerin yaşantısının kendilerininkinden iyi olduğunu bilmezler. Böylece yaşama, sağlıklarına, bedenlerine ve akıllarına ilişkin hayali korkularının bedelini öderler.
Ömrümün kaç yılı, bedenimle benliğim gerçekten istemediğim şeyleri yapacak kadar benim olmadan geçti? İlk günden beri beni avuçlarına almış olan insanlardan bedenimle benliğimi çekip kurtarıncaya dek kaç yıl geçti?
Yapabildiğim küçük şeylerin (giyinmek, misafir ağırlamak ya da ortalığı toparlamak gibi) bana nasıl bir çabaya mal olduğuna kimse inanmaz.
Okur Takip Önerileri
Terry Cinsellik, kocaman bir C ile cinsellik dediğinde, doğal olarak, erkek cinsini; bu cinsin özel değerlerini, bunun, "yaşam gücü" demek olduğuna dair derin inancını, gerçek yaşam döngüsünü neşeyle göz ardı edişini ve karşı cinsi salt kendi bakış açısına göre yorumladığını kastediyordu.
Doğal işbirlikçi olan kadınlardır, erkekler değil.
Ama Ellador," diyerek karşı çıktım, "niye durmadan erkek İskandinavlar korsanlık ediyor,' 'erkek İspanyollar korkunç zalimlikler yapıyorlar' kabilinden şeyler söylüyorsun? Yani bu-bu haksızlık; sanki erkeklere karşı bir olay yaratmaya çalışıyormuşsun gibi."
"Hayır, asla böyle bir şey yapmam!" diyerek karşı çıktı o da. "Ben sadece olayları anlamaya çalışıyorum. "Erkek fenikeliler denizcilikte büyük ilerleme kaydettiler" ya da "erkek Yunanlılar mükemmel bir bilgi sistemi geliştirdiler" dediğimde gücüne gitmiyor ama, değil mi?"
"Bu farklı bir şey," dedim. "Dediğin şeyleri yaptılar çünkü."
"Öteki dediklerimi de yapmadılar ını?"
"Şey, evet, yaptılar elbette; ama neden onların özellikle erkeklikle rini vurguluyorsun?" .
"Ama erkek değiller miydi canım? Sahiden? İngiltere ve Fransa sahillerini istila eden Kuzeyli kadınlar mıydı? Okyanusu geçip zavallı Azteklere işkence edenler lspanyol kadınlar mıydı?"
"Yapabilselerdi onlar da yapardı!" dedim.
"O zaman aynı şekilde Fenikeli kadınlarla Yunan kadınlar da o icatları yapabilirlerdi, değil mi?"
Cevap veremedim.
Amcam ona karşı aşırı derecede kibardı; ama bu, erkeklerin kadınlara gösterdiği o gerçek saygıdan yoksun, tuhaf kibarlıktı. Karısına karşı duygularının aşktan çok korku olduğunu, karısının ondan daha yüksek bir toplumsal sınıftan geldiğini sezerdim
Erkeklerden nefret ettiğimin farkındaydım; fakat bu sırrı uzun yıllar başarıyla sakladım. En çok nefret ettiğim erkekler bana öğüt vermeye kalkışanlar ya da beni yaşadığım hayattan kurtarmak istediğini söyleyenlerdi. Onlardan daha çok nefret etmem, benden daha iyi olduklarını ve yaşamımı değiştirmek için bana yardımcı olabileceklerini sanmalarındandı.
Bir erkek, kadınlar tarafından reddedilmeye katlanamaz; çünkü kendi içinde de kendini reddedilmiş hisseder. Bu çifte reddedilmeyi kimse hazmedemezdi.
yurtseverlik hakkında hiçbir şey bilmediğimi, ülkemin bana hiçbir şey vermemekle kalmayıp, onurumla gururum dahil her şeyimi aldığını söyledim.
Gene de bir kadın olarak sahip olduğum tutarlılık ve onurdan bir an bile kuşku duymadım. Mesleğimin erkekler tarafından icat edildiğini, yeryüzündeki ve gökyüzündeki her iki dünyayı da erkeklerin ellerinde tuttuklarını biliyordum. Erkeklerin, kadınları bedenlerini satmaya zorladıklarını, en az para ödenen bedenin de eşlerinin bedeni olduğunu biliyordum. Bütün kadınlar, öyle ya da böyle, fahişeydiler. Ben akıllı olduğumdan, köle eş olmak yerine özgür bir fahişe olmayı yeğlemiştim
Gözlerinde benden ancak bir efendinin kölesinden, bir erkeğin bir kadından korkacağı kadar çok korktuğuna ilişkin bir ifade yakaladım.
Beynimde bir şimşek çaktı. Neden daha önce bir adama vurmamıştım? Korktuğumu ve bu korkuyu, onların gözlerinde bir an beliren korkuyu görünceye kadar hiç içimden atamadığımı anladım.
"Ben fahişe değilim. Ama çocukluğumdan beri babam, amcam, kocam, hepsi bana bir fahişe olarak büyümeyi öğrettiler."
"Evet, katilim ama, suç işlemedim. Sizin gibi ben de yalnızca suçluları öldürürüm,"