Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.23
“Keşke aşık olabilseydim” dedi Dorian Gray, sesinde derin bir acıyla.”Ama tutkuyu yitirmiş,arzuyu unutmuş gibiyim.Kendime fazla dönüğüm.Kendi kişiliğim benim için bir yük haline geldi.Kaçmak, uzaklara gitmek, unutmak istiyorum.”
“Sizi anlayan, olduğunuz gibi kabul eden biriyle karşılaşmak için bir ömür boyu beklersiniz.
Sonunda o birisinin başından beri kendiniz olduğunuzu anlarsınız.”
Evlenmek için vakit hiçbir zaman geç değildir.Ben kırk sekiz yaşında evlendim.Geç kaldığımı söylüyorlardı,ama sonra anlaşıldı gerçek: Ne geç kalmıştım ne de acele etmiştim.Hiç evlenmemem gerekirmiş.
Okur Takip Önerileri
“Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?”
“Sen ne yapıyorsun ki?”
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum.Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum...”
Kalbimin içerisinde sen varken her şeye katlanabilirim.
Şöyle dedi : ‘Çok korkuyorum.’
‘Neden,’ diye sordum.
‘Öyle mutluyum ki, Doktor Resul. Böylesine büyük, müthiş bir mutluluk, insanı korkutuyor.’
Yine nedenini sordum, şöyle dedi :
‘Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.’
Oruç Aruoba
Kendi olarak, sana gelen
Sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
Sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
Kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
O, işte...
Sana kızmıştım,doğru ama senden vazgeçebileceğimi nasıl düşünürsün?
Yağmur yağmadığı için, toprak buluttan vazgeçebilir mi?
“Önemi yok.”
Tam tersine, çok önemliydi.Öyle üzgündüm ki, o kadar büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım ki, o an ölmeyi istedim.
En çok sesini aradım.
Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ.
Gözlerini sildi zaman..
Dedim ya...Eylül’dü.
Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.
Çok empati kuruyorsunuz Başkomserim, dedi samimi bir tavırla.Ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne de insanlar bu kadar inceliği...
Ben,şu anda, iki ayrı insanım.Biri her şeye ağlıyor; öbürü her şeye gülüyor.
Yanında olduğum günlerin huzuru, yokluğunun huzuruna karışmış.Ben artık ayırt edemiyorum onları.
Sidal Yurt-Güzeşte