Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
ecem
ecem
@ecosocioseyler
veya duygu koleksiyoncusu
36 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. Eşsiz bir anlatım, büyüleyici bir sürükleyicilikle sarmalandım. Her şey bir çemberin içinde kalarak anlam kazandı. Okuyucunun yeniden anlamlandırabileceği kadar açık, anlamlar arasında boğulmayacağı kadar kapalı bir metindi. İnsan ne kadar kötü olabilir? Kötülük bulaşıcı mıdır? Kötülük bir mızrakla yok edildiğinde, mızrağı tutan iyi kalır mı?
Ölümle başlayan hikayeler hep ölümle son bulur. Yarattığımız mucizeler ise bize yeni hayatlar sunar. Eksen bunu anlatıyor ama yeni bir pencere açmıyor anlatırken. Her zaman baktığımız yere bakıyor, parmağıyla işaret ediyor. Biz de o parmağa bakıyoruz. Ölümden en uzak nokta öldüğümüz an, diyor. Yaşam; mücadele etmek, birlikte olmak, çoğalmak, yaşarken tek kalmak ve ölümle gelen yalnızlığı kabul etmek. Günün sonunda hiç ölmeyeceğimize inanarak yaşamak aslında.
Ayrıca baba olmanın anlamını da masaya yatıyor: ‘Ne zor şey erkek babası olmak!’ der gibi. Bunun için kız babası olmayı diliyor Sait. Kendi babasından öğrendiği baba-oğul ilişkisini yürütmek yerine yeni babalığı öğrenmek istiyor içten içe. Kendisine öfke duyacak bir adamın babası olmaktansa, “şefkatli” kızının babası olması daha kolay olmaz mıydı? Karısı Ömür’e can veren, onun için en kıymetli insana dönüşen oğlunu sevmek kabul edilebilir mi? Peki ya sevgili eşi Ömür olmadan oğluyla birlikte yaşayabilmeleri mümkün olabilir mi?
Mistik noktalarıyla kendine bağladı, okunur kitaplar listesinde.
Küçük Prens kitabının yazarı Antoine ve eşi Consuelo’nun mektuplarını okuyoruz bu kez. Evliliğin, aşkın durmadan yıkılışı ve yeniden kuruluşunun hikayesi gibi. Yer yer çocukça tartışmalar, kıskançlıklar, engellerle örülmüş bir ilişki çıkıyor karşımıza. Bir taraftan da yazar olma çilesine tanıklık ediyoruz. Tamamlanamamışlık olduğu gibi ortaya serilmiş. Çizimler ise bu çalkantıların yanında hediye gibi. Aşklarını övesim gelmiyor, bunca çekişmeyi yalnızca saplantı olarak tanımlayabiliyorum çünkü. “Nasıl olmamalı?” diye soranlar için iyi bir rehber.
Okur Takip Önerileri
Modern bir ev kadınlığı hikayesi Çukur. Çamaşırları ve bulaşıkları makine yıkıyor, çalışan kadın da evdeki aynı işleri yapıyor. Öyleyse çalışmayan sen, kimsin? Toplumdaki konumun ne? Anne de değilsin üstelik, kimsin sen? Eşinden daha iyi bir işte çalışıyor olsaydın, senin tayinin çıksaydı, o istifa edip seninle gelmeyi seçer miydi? Seni evde tutan ne?
Belki de modern toplumlarda ev kadını olmak zorunda kalan tüm kadınların, sıralanan sorular eşliğinde hiç dile getirilmeyen iç soruşturmalarının tartışıldığı kısacık bir tünel bu kitap. İyi ki var. Tüm okuyucularına “ev kadını” kimdir sorusunu açarak her şeyi yapıbozuma uğratıyor. Bu yıl İdeal Defter ile aynı sırada konumlandırıp, çok çok sevdiğim bir kitap oldu.
Hayatımızda çok fazla “ideal” var. İdeal kilomuz, ideal eşimiz, ideal işimiz, ideal evimiz… Sayıca çok olmasına rağmen ideal olanın ne olduğu hep bir muamma. Hiçbir zaman erişemeyeceğimiz ne varsa hepsi ideal olan, yani peşin hükümle sahip olamayacaklarımızın tümü.
Toplumun kuralları, beğenileri değiştikçe neye sahip olmamız gerektiği de değişiyor. Bu hikayeyle; biz değiştikçe, ideal olan hep başka bir şekil alıyor. Tıpkı roman kahramanımızın ideal defterini araması gibi. Sevgilisi Jonas’ın ölen annesini karış karış her sokakta bulmaya çalışması gibi imkansız bir arayış bu. Çünkü ideal defter, içinde ideal olanı barındırmalı. Öyle bir büyüklükte olmalı ki hikaye ne taşsın ne de sayfalar boş kalsın. Oysa ne yazacağımız her an değişiyor, puntolarımız büyüyor, küçülüyor, bazen susuyoruz, bazen anlattıkça nokta koyamıyoruz. İşte böyle ideal defter, asla bulunamayacak ama bulunmaması başlı başına bir hikaye yaratacak. Zaten yazarın da söylediği gibi “İnsan birini en iyi şekil değiştirdiği zaman tanır.” Bu bir kendilik hikayesi. Lozano’nun genç yaşında ödül almasına şaşırmıyorum. Nergis Gürcihan’ın harika çevirisiyle tadı damağımda kaldı. Müthiş bir kitap
Jean-Louis Fournier ile ilk kez “Tek Yalnız Ben Değilim” kitabıyla tanıştım. Tanışmayan kimse kalmasın isterim. Kuzeyli Annem okuduğum dördüncü kitabı oldu. Kısacık ve çok çarpıcı olduğunu söyleyebilirim ancak. ‘Soğuk annesinin’ kaybolup gitmediğine, bu kadar insanla tanıştırıldığına çok seviniyorum. Asla Kimseyi Öldürmedi Benim Babam kitabından sonra okuduğum için nasıl zor bir yaşamdan geçtiğini biliyordum. Fakat böyle güçlü, böyle neşeli olduğunu hiç tahmin edemezdim. Ailenin bir parçası oldum artık. Seven sevdiğine Fournier önersin. Kalbim buradadır.
Bugüne kadar hiçbir kitabı hem bu denli okumak isteyip hem de onu hiç okumamış gibi bir kenara koymak istememiştim. Olmak istediği ile olduğu kişi arasındaki mesafenin kapanamayacağını fark eden, burjuva olmaya çalışırken işçi sınıfının sosyal sermayesi defalarca yüzüne çarpan, popüler kültüre direndiği halde kendini o girdapta bulan, metalaşan Martin Eden’ın yok oluşunu ve o yok oluşun direnişe dönüşümünü okumak derinden sarstı. Ara vererek okudum bunun için; beni defalarca kendimle karşılaştırıp hüzünlendirdi. Bu kitap, güçleneceğiniz değil kırılıp yoksunlaşacağınız bir anlatı. Tam da bu sebeple güçlü, zamanını aşan bir eser.
