Meksikalı yazar Brenda Lozano’nun ilk aldığım, ama okumadığım kitabı Cadılar idi. Nedense Lozano okumaya İdeal Defter’den başlasam daha iyi olacakmış gibi hissettim ve Nergis Gürcihan’ın çevirdiği, Notos Kitap’ın yayınladığı, İdil Dündar’ın editörlüğünü, Virginia Elena Patrone’nin kapak tasarımını yaptığı İdeal Defteri bir çırpıda okudum.
Adını bilmediğimiz anlatıcımızın günlük yazarmış gibi anlattığı hayatının bir kısmına dahil oluyoruz. Sevgilisi Jonas’ın annesini kaybetmesi ile çıktığı yolculuk ile kendisinin geçirdiği, ama gene ne kazası olduğunu bilmediğimiz, kazadan sonraki iyileşme sürecini okuyoruz. Bu iyileşme midir, emin değilim. Gerçek olan şu ki ortada bir dönüşüm var.
Sürece arayış ve bekleyiş hakim. Kahramanımız o kadar gerçek yaşıyor ki bir anda özlüyor, bir anda bırakıyor, bir anda telefon görüşmesine atlıyor. Hayatlarımızdaki gibi. Bu tarzı sebebiyle de, bence, kolay kolay herkesin sevebileceği ve okuyabileceği bir kitap değil. Sıradan bir aşk romanı sanılmasın. Aşkın yanı sıra aile ve arkadaş ilişkilerini, toplumun yapısını, siyasi olayları, yası, dönüşümü, sanatı kapsayan bir roman. Ve en güzel taraflarından biri de çaresizce aşık olduğu adamı bekleyen bir kadını okumuyoruz. Hayatın akışından kopmadan özleyen, bekleyen, seven ve acı çeken bir kadını okuyoruz.
