Veda Etmiyorum, özgün bir eser. Üç kadının bakış açısıyla Güney Kore'nin tarihinde kanlı bir kesite tanıklık ediyoruz:Jeju Adası Katliamı... Yıllar yıllar önce olan bu katliamı ve Kore'nin bugününü durmadan yağan bir kar ve bitmek bilmeyen bir fırtınanın eşliğinde okuyoruz. Kitaba baştan sona beyaz bir hüzün hakim. Eskiden belgesel yapan İnson ile Gyongha'nın paylaştıkları, İnson'un annesinin yaşadıkları, küçük bir kuşun birleştirici hikayesi, parçalı dağınık bir anlatım, sık sık değişen anlatıcı ve insanın içini hiçbir satırda bırakmayan bir hüzün, aralanan sırlar, geçmişin kan dolu vehameti, katledilen on binler, faili meçhuller, onları arayanlar...
Bazı noktalarda ülkemizin tarihi ile empati kurmamak mümkün değil.
Yazarın ilginç , özgün bir tarzı var, ben seviyorum.Daha önce "Çocuk Geliyor"kitabını okumuştum, onu da çok sevmiştim. Bu da güzeldi. Ve ben kitabı bitirdikten bir gün sonra yazarın Nobel alması