Edanur
@edannuurr
Islak, unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım kendimin ucunda
29 Temmuz 2005
61 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı Pollyanna
Çimento, demir, çamur…
Duvarlarımı şiir ve türkü söyleyerek sıvardım.
En üst kattan düşerdim her gün
Esmer bir işçi gibi dilini bilmediğim bir dünyaya
Hayatım bir mutsuzluk inşaatıydı Pollyanna
Sana ve mutluluğa yazılmış mektuplarıma
Cevap beklediğim zamanlarda.
Didem Madak
Edanur tekrar paylaştı.
Şimdi fotoğraf çekilsek gözlerimiz
bulutlu çıkar. Baharın en hırpani
kadrosu arkamızda; Uçurtmalar, kediler ve aşk.
Şimdi her fotoğrafta defolu bir kelebek
uçar. Şimdi her fotoğraf bizi dışlar,
Nisansız ve insansız bir sabah. Ne yapsa,
anlamaz insanın dilinden yağmur. Ne yapar
açamaz kilitlenen aşkları bu zavallı çilingir,
Ücra günler büyük harfle başlar.
İnsan ıslansa biraz aklından kuş sürüleri mi
tașar? Bıraksak biz, belki bir fesleğen anlar.
Tanrım! Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?
Sayfa 62
Okur Takip Önerileri
Elbette yalnızca görünüşte öyle olduğunu biliyorum, onun yüreğinde bendekinden daha fazla şefkat var...
Sayfa 47
Birtakım tuhaf fikirler, karanlık hislerle bunalıyordum, kafam cevapsız sorularla doluydu... Bendeyse ne onları çözecek güç, ne de istek vardı.
Sayfa 42
"Sizi bu kadar sevmiş olan ve hâlâ da seven bir kadını kırmayı aklınızdan bile geçirmezsiniz."
Sayfa 40
Ah Nastyenka! Yalnız kalmak, tamamen tek başına kalmak ve hayıflanacak bir şey bile bulamamak ne kadar boğucu... Hiçbir şeye benzemez, hiçbir şeye... Çünkü elinden kayıp gidenler, bütün o yitirdiklerin aslında bir hiçlikten ibaret, saçma, yusyuvarlak bir sıfır, yalnızca ve yalnızca kafandaki hayaller!
Sayfa 29
-İyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?
-Hayır, hayır birini görmekse görüyorum, ama yine de yalnızım.
Sayfa 16
Dostluğa ise hazırım, işte size elimi uzatıyorum... Ama aşk kesinlikle olmaz, size yalvarıyorum!
Sayfa 14
Ben bir hayalperestim; gerçek yaşamla bağım o denli az ki, bunun gibi, şimdiki gibi çok nadide saydığım anları düşlerimde yine yaşamadan edemem.
Sayfa 13
Şu yaşamdaki köşeciğimde bana yetmeyen neydi?
Sayfa 5
Nasıl oluyor da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yaşayabiliyor?
Sayfa 3