Âşiyan Mezarlığı yaptılar. Nigâr Hanım, İhsan Raif Hanım, efendim İhsan Raif Hanım dendiğinde, kulaklarıma hep Müzeyyen Senar’ın sesinden Kemânî Serkis Efendi’nin Nihâvend makamındaki “Kimseye etmem şikâyet, ağlarım ben hâlime / Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbâlime” bestesi geliyor, çünkü güftesi İhsan Raif Hanım’ındır, Yahya Kemal, Orhan Veli, Ahmed Hamdi, Hilmi Ziya Ülken, Edip Cansever, Tezer Özlü, Attilâ İlhan ve Orhan Duru orada yatıyorlar. Aslında, İhsan Raif Hanım’ı da hemen öyle geçmeyelim, Mehmet Öklü’nün “Kimseye Etmem Şikâyet” isimli nefis bir biyografik romanı var, merhûmeyi bir de üstâdımızdan okuyun derim.
***
Ortalarda bir yerdesin,
öylesin...
Bir kavşaksın nedense,
birşeyle her şey arasında.
Günün her saatinde,
duyuyormusun?
İmgeler birbirinden korkuyor.
Edip CANSEVER
Edip Cansever
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu
Adam masaya
Şiirler yazdım, kitaplar okudum
Elimde bir bardak aldım, onu yeniden oydum
Derinlerde kaldım böyle bir zaman
Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan
Ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları
Söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.
📜 Edip Cansever