Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru
Con ağabeyi Twitter’dan da uzun süredir severek takip ettiğim için hiç tereddüte kapılmadan aldım ve okudum. Beklediğimden çok daha iyi bir eser ile karşılaştım. Temel bilgiler için desem içerdiği detay bilgiler gönül koyar; her türlü bilgi için gayet büyük bir keyifle okunulabilecek bir kitap olmuş. Serinin devamını büyük bir heyecanla bekliyorum. Eline emeğine sağlık Con ağabey, seviliyorsun
bu can içimde kuştur kunâla
seni görünce titrer
bu can gözümde muhabbettir kunâla
seni görünce yanar
bu can burnumda soluk olur kunâla
uçar gider
bu can benden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir tek seni sevmek çok değil