Şu şiiri söyleyen kimse ne kadar güzel söylemiş:
Bir güvercin inledi gecenin karanlığında,
Orada bir dal üstünde; halbuki ben uyuyordum.
Yalan söylemişim! Kabe'ye yemin olsun ki, eğer ben gerçek bir âşık olsaydım,
Geçmezdi güvercinler beni ağlamakta.
Ben kendimi gönülden Allah'a bağlanan biri sanıyordum.
Rabbime yemin olsun ki, hayvanlar ağlarken ben ağlamıyordum.