Yazarla tanıştığım kitap olması açısından kıymetli.Olay akışı,anlatım dili duru.Kurgu üçlü anlatım üzerinden ilerlediği için zaman zaman bağlantı kurmak zorlaşıyor bu hali yazarın karakterleri derinleştirmemesi de etkiliyor.Ucu açık noktalar kalması tadı damağımda bıraktı fakat bu noktalar fazlacaydı.Yan kahramanlar çok yüzeysel geçilmese kurgu desteklenmiş olurdu.
Tam bir dönem romanı sayamadım,Mütareke Dönemi hissettirilmiş ama dönemin yıkıcılığı üzerinde karakterlerin psikolojik durumları ve hissettiklerine dair ibareler aralardan cımbızlanır düzeyde.Kolayca okunan keyifli bir eserdi.Emeğine,kalemine sağlık.
Anadolu'da bir laf vardır;herkes cenazelerde cenazeye değil kendine ağlar derler.Bende de durum böyle oldu.Kimi zaman onların hikayesine kimi zaman onların hikayesindeki kendime ağladım.
Kendimizden olanları,kendimiz gibi gördüklerimizi,olmak istediklerimizi merak eder,onlara özenir heves ederiz yaa Heves Ali'nin hikayesi ne çok yaban geldi ne de çok yakın.Köyümüzden, komşumuzdan,tanışımızdan biriydi sanki Heves Ali.Dilim,yüreğim el vermedi ona kızmaya.Her insan kendi varoluşunu tamamlamaya gelmişti dünyaya.Onunki de böyle bir hikayeydi eksiğiyle,tamamıyla.Hemen hemen yakınlaştığımız her kahramanın bir kusuru var hayatını derinden etkileyen.Kul Yakup sazını kime bırakacağını düşünürken evlenmeyişinin,geride yadigarının olmamasının;babasının Halise'ye vedasının;Yusuf'un kendisini Aylınsız bırakışının kusurlar olduğunu ve bu kusurların "her tercih bir vazgeçiştir" cümlesini haklı çıkarırcasına hayatlarında kilometre taşı olduğunu gördük.Çok içten,candan bir hikayeydi.Dili akıcı ve ilginç söz bağlamları ile yüklüydü.Kültürel değerlere ötekileştirerek yaklaşmaması hele ki Halk Edebiyatından nüveler olması çok etkileyeciydi.
Hem Karslı oluşum hem de babamı yıllar evvel kaybetmiş olmam objektif yaklaşmamı engellemiş olabilir.Kendimle bu kadar sert bir yerden yüzleşmemiştim,aşırı etkilendim.Aşka,sevgiye, sevilmeye saygım katmerlendi...
Bir ömür boyu omzumda taşıdığım, başka hayatlara sürdüğüm,hem kendimi hem başkalarını hırpaladığım,inim inim inleyen içimdeki yaranın hafiflediğini,üzerimden koca bir yükün kalktığını hissettim gözlerim buğulanırken
Oysa ölüm,insana açılan tüm kapıların sonsuza kadar kapanması demekti ve onca acıya rağmen halâ hayatta kalmak, dünyaya katlanıyor olmak kötü bit pas tadı bırakıyordu insanın ağzında.