“Şimdi yeni yaralar açarız kendimizde
Umut ederiz
Umut fidanları ekeriz bahçelerimize
Belki bir gece ağlarız
Ağlarız,
Ve büyütürüz ektiğimiz fidanları göğsümüzde.”
Savaşta güçlüler zayıfları tutsak eder, barışta da zenginler yoksulları. Yaşamak için çalışmamız gerek; ama onlar bize öyle az gündelik veriyorlar ki, ölüyoruz. Bütün gün onların uğruna yoruluruz, onlar çekmecelerine altınları istif eder, çocuklarımız zamansız solup gider, sevdiklerimizin yüzleri yıpranır, çöker. Biz üzümü çiğneriz, şarabı başkaları içer. Ekini biz ekeriz, gene sofralarımız tamtakır kalır. Bizim de zincirlerimiz vardır ama hiç kimse görmez. Tutsağız, ama gene de herkes bize özgürsün der.
Şimdi yeni yaralar açarız kendimizde Umut ederiz Umut fidanları ekeriz bahçelerimize Belki bir gece ağlarız. Ağlarız, Ve büyütürüz ektiğimiz fidanları göğsümüzde