_Hiçbir şey söylememek amacıyla sürekli konuşuyorlar. Öfkeli sözlerle tatsız gerçeklerin üzerini örtme çabasından başka bir şey değil bu. Cüretli iddialar, politik ajitasyonlar, eşi benzeri görülmemiş anlamsız düşüncelerle iflah olmaz insanlar.
_Söylenenler sürekli tekrarlanırsa artık kanıta ihtiyaç kalmadan kesin gerçek olarak kabul edileceğine
Kimse kimseyi görmüyordu. Herkes kendini kurtarmaya çalışıyor; herkes kendini kurtarmaya çalıştığı için, herkes herkesi ateşe atıyordu. ‘Kendini kurtarma’nın âhirete bakan bir boyutu zaten epeydir yoktu.
Bir ‘âlem’di insan, koca kainatın ettiği tesbihatı kalbinin gözbebeğinde toplayan bir istidat ona verilmişti: ama artık ‘bir âlem’di ve o yüzden âlemden bîhaberdi.