Ayrı, her şeyden, herkesten ayrı ve uzak kalmak, yalnız kendisini dinlemek, yalnız kendi düşünebileceği gibi düşünmek istiyordu.
Sayfa 36 - Kurtarılamayan Şaheser HikayesiKitabı okudu
Aldığımız kılıç darbeleri zayıflatıyordu bizi ama kan kaybından değil, ruh kaybından ölüyorduk biz...
Sayfa 259Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Derler ki ruhun yara alması kurşun yarasından daha ağır darbedir insana. İnsan yaş aldıkça değil, ruhu yaralandıkça büyür.
Sayfa 259Kitabı okudu
Ama artık kimseyle uğraşamayacak kadar bitkin hissediyordum kendimi. Hiçbir saçmalığa katlanacak takatim kalmamıştı.
Sayfa 234Kitabı okudu
Elini uzattı. "Gel benimle..."
Ve yine hiç düşünmeden o eli tuttum.
Sayfa 214Kitabı okudu
Kafamızda bir resim çiziyor ve tanıdığımız o insanları o resme oturtuyorduk. Ancak gerçek şuydu ki kimseyi gerçekten görünüşüne göre tanıyamazdık.
Sayfa 133Kitabı okudu
Zira insanın yenemeyeceği tek savaş kendisiyle olanıydı.
Sayfa 117Kitabı okudu
+ "Gerçek, her zaman bir kuyunun dibinde değildir. Biz onu vadilerin derinliklerinde ararız, o ise dağların tepesindedir."
- 'Evet, gerçek her zaman bir kuyunun dibinde değildi. Belki de biz kuyunun dibindeydik...'
Sayfa 90Kitabı okudu
En kayıtsız insanların bile içinde hassas noktaları vardır. Yaşamla da ölümle de dalga geçen, tamamen kaybolmuş ruhların bile dalga geçemeyeceği şeyler vardır.
Sayfa 88Kitabı okudu
Hiçbir insan kaderinden kaçamaz.
Sayfa 79Kitabı okudu
ben senin neyinim diye sordu
ellerim dizlerinde
usulca fısıldadım, sen
bütün umutlarımın
insan suretine
bürünmüş halisin
Sayfa 49Kitabı okudu
insafsızlık karşısında
iyi kalabilmek
incelik ister