Eski dillerin galiba hepsinde “şehir” anlamına gelen kelime ile “devlet” ya da “egemenlik erki” anlamına gelen kelime aynı. Yunanca pólis esasen şehir (daha doğrusu “müstahkem yer”) demek iken devlet anlamını kazanmış; “devlet yönetme sanatı” olan politika oradan geliyor. Farsça şehr, şah ile aynı kökten: krallık anlamında. Şahlar Şahı şehinşaha bağlı olan irili ufaklı krallık ya da beylikler için şehr terimi kullanılmış, daha sonra her bir beyliğin idari merkezi de şehr adıyla anılmış. Latince civitas “devlet” ya da “vatandaşlık bağıyla bağlı olunan organizma” demek iken bilhassa Roma kenti için, daha sonra tüm kentler için bu kelime kullanılmış. Fransızca cité, İngilizce city oradan geliyor. Orta Asya Türkçesindeki ülüş sözcüğü de hem şehir, hem ülke anlamında. Almanca ise Stadt (şehir) ile Staat (devlet) kavramlarını imla farkı ile ayırmış.
Darı - Tarla
Eski Türkçe tarımak : ekin ekmek.
Orta Asya Türkçesinden Anadolu Türkçesine geçişte temel kurallardan biri, kelime başındaki t sesinin yumuşayarak d’ye dönüşmesi. Ancak kelime içinde p, t ve k gibi sert sessizlerden biri varsa bu kural işlemiyor. Bu yüzden, Eski Türkçe tarımak (ekin ekmek) fiilinden gelen tarığ (ekin) sözcüğü darı olurken, ekin ekilen yer anlamındaki tarığlak sözcüğü tarlak olmuş; t/d dönüşümünden sonraki bir devirde -k sesini de kaybedince geriye kala kala tarla kalmış.
