Elif
@elifkzgl5
"aydınlansın diye şu kirli yüzler biz durmadan savaşırdık"
Ankara
142 okur puanı
Ocak 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Benim nazariyem şudur ki insanlar kainatın sahibi olmak için yaratıldıkları için eşya onlara uymak tabiatındadır. Mesela benim çocukluğumun geçtiği Abdülhamid devrinde cemiyetimiz neşesizdi. Başta padişahın asık yüzünden gelen ve halka halka etrafa yayılan bu neşesizlik eşyaya da sirayet etmişti. O zamanın vapur düdüklerinin acılarını hüznünü keskinliğini benim yaşımda olanların hepsi bilir.
Sevmek mi insanı bağımlı kılan? Acımak mi insanı sinirlendiren? Kısıtlanmak mı insanı sevgisizliğe iten? Özgür ve bağımsız olmak için canlı bı tek canlı bile olmamalı mı insanın yaşamında? Özgürlüğün bedeli bu mu? Yalnızlık mı?
Görüyorsun işte, sevmediği erkeklerle oturan kadınların mutsuzluğunu. O zaman uzatma, kullanma insanları. Mutluluk zamanı geldiğinde bırakıp gidebilmektir. Daha yaşanacak öyle çok şey var ki bu kavgamız hiç bitmeyecek.
Okur Takip Önerileri
Mutluymuş gibi yapsaydım. Hep gibi yapsaydım sivri olmazdım. Yapmadım mi zaman zaman ben de? Mutluymuşum gibi doğruymuşum gibi cesurmuşum gibi seviyormuşum gibi memnunmuşum gibi yapmadım mi? Daha fazla yapacak gücüm hiç kalmadı artık.
Bu mu bı yuva, evlilik mi bir evin yuva olmasını sağlayan şey? Dört duvar arasına tıkılmış, birbirine yabancılaşmış, konuşulacak konusu kalmamış iki insanın birlikteliği mi bir yuva? Bura bir yuva değil!! Pansiyon.... Seninle var olmadım ben seninle de var olmayacağım.