“İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu…”
"Bize hiçbir şey yapmadılar-sadece bizi en mutlak anlamdaki hiçliğin içerisine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz."
Özgürlüğün ve sorumluluğun kanatları olmasaydı, insan şartların esiri olarak kalabilirdi. Ama seçim yapıyor ve doğru bildiğimiz bir hayata yürüyebiliyoruz. Köklerimiz olduğu kadar kanatlarımız da var.
Kaliteli insanlar bir anda olmaz arkadaşlar, onlar “oluşurlar.” Okuya okuya, acı çeke çeke, kendilerine meydan okuya okuya oluşurlar. Kendilerine sunulmuş hazır paket doğruları ve davranış örüntülerini bir bir sorgular, adeta bir heykeltıraş gibi kendilerini baştan var ederler.
~ Hatice Acar ~
Hayatım boyunca tek bir düşünceye saplanıp kalmış, monoman insanların her türü hep dikkatimi çekmiştir, çünkü bir insan kendini sınırladığı ölçüde sonsuzluğa da yaklaşmış demektir.
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin, bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan, bütün insanları anlar.