Veeee!!! Part 2 :)
O gece bilmek istediğim tek bir yürek sızısı vardı. Nasıldı, az mı, çok mu?... Terk ederken ağladı mı, bilmek isterdim... Ona diretilen bu karara neden direnmedi?! O da mı istedi bunların olmasını, korkak mıydı o da her karşıma çıkan gibi... Sevdi mi peki? Hani kokumu çekti mi içine son bir kez, ağladı mı?! Bekleseydi keşke yağmur dinseydi, yeni bir yaşama bırakırken ölmemi mi istedi içten içe... Bırakırken ağladı mı?! Ben uslu bir bebektim sanki, yüzüme vuran damlalara gülüyorum, ıslak bedenime mutluyum, beni bırakmasın diye şirinlik yaptım, o bakmadı mı bana... Ağladı mı?!
Buz gibi ellerden sıcak ellere doğru yaşarken ölüyordum sanki... Ağlamak bana ait değildi sanki, o ağlasındı... O ısıtsın, o bağrına bassın, o öldürmesindi...Son olması için bırakılan yerde başlıyorum her hücremle.. Ben, ben olma yolunda,ismim kaderime yenik Yağmur olma mecburiyetinde, gerçeklikten hayale ilk gülüşüm ve hep acıya gülüşümün masum mahkumiyetiyle başlayalım bakalım. Ağladı mı diye hiç bilmeden...
Mor Saçlı Kundak.
Emanetler emin ellerden emin ellere..
Sevgilim Muhammed kardeşim göndermiş olduğum kıymetli emanetlerini aldım.. Hepsi de tertemiz sanki ilk gün alınmış gibi çok teşekkür ediyorum kardeşim.. orada Bazı eksikler var onları koliyi açar açmaz yeğenlerim kapıştı.. Onun için resimde çıkmadı onlar 🥰😅😅
Muhammet
Okumak
Kültürü çok geniş değerli bir dostum geçen gün bana diyordu ki;
- Artık benim için yeryüzünde bir tek eğlence kaldı: Okumak. Demek kültürlü bir insan için; düşünen, anlayan, öğrenmek isteyen bir kimse için her eğlence geçebiliyor, hepsi sönüp gidiyor, yalnız okumak kalıyor.
Öyle ise okumak nedir nasıl bir iştir ki böyle sürekli ve kolay ölmeyen
Alın Yazısı
Öyle inançlı yaz ki onu, ne silmek mümkün olsun, ne saklamak gün ışığından. Yıksalar bile yazdığın duvarı, yine de okunsun boşlukta. Geçsin bakışlardan ellere, ellerden duvarlarına bütün sokakların.
Kemal ÖZER
“Çiçek ile Yusuf"
...Gül, Lale, Nergis, Çiğdem. Nilüfer, Karanfil, Papatya, Fulya. Hepsi de güzel çiçekler, sadece çiçekte de değil; bizde de yaşarlar. Küçük tatlı kızlarımıza onların isimlerini veririz. Kızlarımızın bu isimleri hak ettiğini düşünürüz. Oysa gerçekten hak ediyorlar mı diye sorgulamayız. Onlar bizim küçük sevimli kızlarımız, gelinlerimiz,
Sevgili Dost,
Neşesi yağmalanmış bir bayramdan geriye ne kalır? Ellerden buharlaşıp, uçan limon kolonyaları,yenildikten sonra kağıdı buruşturulup atılan şekerler,caminin avlusunda kalan gazete ve mukavva parçaları, imamın her bayramda tarif edip, cemaatin her bayram şaşırdığı bayram namazı mı?
Sevgili Dost,
Bu bayramda hangi elleri öptün, bana da haber ver. Günahkar dudakların siyah lekeler bırakacağı beyaz bir el bulabildin mi? Yoksa sen de benim gibi katrandan ellere mi yapıştırdın, kömürden dudaklarını! Yoksa sen de mi çağırdın yardıma çocukları “Ah çocuklar! Kapı kapı dolaşıp, şeker toplayan çocuklar! Bırakın, öpelim ellerinizi. Siz bize şeker verin...”
Sen İstanbul beyefendisiydin
Bense Azeri kızı
Hep dedim ya bunu ,bizi ayıran hep mesafeler oldu
Kader bizim bir yerde olmamıza izin vermedi
Peki neden çıktın karşıma neden sevdim seni
Kalbimiz bu kadar benzemelimiydi bir birine?...
Gidiyorum artık ve seni de kalbimde götürüyorum gittiğim yere ,ama çıkıp gelsen de bir gün,elini uzatsan tutamam o ellerden , benim ellerimi verdiler ellere....
Çok bekledim ,sen gelmedin...🥀
sağlığımı sıhhatimi düşünürsün
yalnız bunun için beni ararsın.
bu bu kadar .
niye yarım kaldık niye hiç birbirimizi aramayız
niye sevgimiz bitti diye sormazsın.
yazdığım şiirleri bile artık isteyerek okumazsın.
eskiden gözlerine uyku girene kadar düşünürdün beni
şimdi şair olsam işsiz olsam ne fark eder
ellerden ellere düşsem
sana neyim tesir eder.
ancak bana bir şey olduğunu hissettiğinde
bir haber duyduğunda
bana bir şey olduğunda
yalnız bunun için ararsın beni.
Allah başıma çok bela versin diye dua mı etmeliyim.
Yâr ellerden, yâd ellere. Uzak, mazlum illerden, yakın,mahzun illere. Kâdim,mamur şehirlerden ruhsuz şehirlere...