Halk
HALKIN AYAKLARINDAN DOĞAN BU ŞARAP
Ah bu şarap değil halkın ayaklarından doğan
Dostum o bizim kanımızdır
Dokun geceye dokun yağmura dokun gözyaşlarına
Bizler doğan altının kar’ı
Ey şiir
Bizler bu zalim bağbozumu gibiyiz
...
Diyorsun aşkımızın sürmesiyse dileğin
İsterim bana değgin yapacağın şu portre
Yaşayan bir kurt gibi yüreğinde çiçeğin
Konusunda gizli konu içersin
Ve bağlasın sevdayı doğacak güneşlere
...
Duru su getir bana ta ki yarim olasın
Yatışır onların da yürekleri böylece
Şiirin olsun kanı içimdeki yaranın
....
...
Kapıya çivilenmiş kuşa dönsem de yine
Bakın hayır diyorum evet dediğinize
Ceza görmez olunca özgüven gelmiş size
Ben yanıt bile vermem sizin gibilerine
...
Neyim ben neydim diye olur hor görüldüğüm
Belleğimde yer etmiş bir tek gök bir tek ece
Taşırım eteğini yoksul olsa da nice
Bağlılığımdan başka yok benim mavi göğüm
İnanmam hep senin başkalaşmana
Ancak mutsuzluğumdur benim istediğim zevk
Konduğum ağaçta bir yeşil dal da çok bana
Kaçarım bir çayırdan bir tane gül uğruna
Bir sövgüden başka nedir bir çiçek
...
Bahar kokularını kumlar nerden tanısın
Kuzey kumullarında ölüm günü mayısın
"Sana büyük bir sır söyleyeceğim:
Korkuyorum senden,
Korkuyorum yanın sıra gidenden,
Pencerelere doğru akşamüzeri el kol oynatışından,
Söylenmeyen sözlerden,
Korkuyorum hızlı ve yavaş zamandan,
Korkuyorum senden.
Sana büyük bir sır söyleyeceğim:
Kapat kapıları,ölmek daha kolaydır sevmekten,
Bundadır işte benim yaşamaya katlanmam
Sevgilim."
Aşkın tadı bir akşam uçup gittiği zaman
Karar verdi mi sesi susmaya bir an olsun
Sokağımız dibinde duran gramofonun
On paraya karşılık bir küçük hava çalan
Sayfa 43 - Kırmızı YayınlarıKitabı okudu
Sana büyük bir sır söyleyeceğim korkuyorum senden
Korkuyorum akşamüstleri seni pencereye yönelten şeylerden
Jestlerden korkuyorum söylenilmedik şeylerden
Çabuk geçen zamandan, yavaş geçen zamandan, senden korkuyorum
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Ben de bu yüzden yaşamak için yırtınıyorum
Sevgilim.
Öyle derin ki gözlerin içmeye eğildim de
Bütün güneşleri pırıl pırıl orada gördüm
Orada bütün ümitsizlikleri bekleyen ölüm
Öyle derin ki her şeyi unuttum içlerinde
Uçsuz bir denizdir bulanır kuş gölgelerinde
Sonra birden güneş çıkar o bulanıklık geçer
Yaz meleklerin eteklerinden bulutlar biçer
Göklerin en mavisi buğdaylar üzerinde
Karanlık bulutları boşuna dağıtır rüzgâr
Göklerden aydındır gözlerin bir yaş belirince
Camın karılan yerindeki maviliğini de
Yağmur sonu semalarını da kıskandırırlar.
Şarkılar var aklımda içime coşku veren
Çizgiler var aklımda tebeşirle yapılmış
Gün doğunca duvarlar üzerinde beliren
Ama anlamlarının gizi çözülmez kalmış
Kim söyleyebilir ki nerede başlar bellek
Kim söyleyebilir ki nerede biter "şu an"
Geçmişle içli türkü nerde olur tek gerçek
Mutsuzluk nerde farksız olur solmuş kağıttan
Şu toprağa bir dil vermeli insan
Yere duvarlara birer çift dudak
Ey bilenler size düşer konuşmak
Sizsiniz hep gizemlerdeki uzman
Susmaya yanaşmaz kan hiçbir zaman