Ramazan kandillerini görünce Müslüman olduğunu hatırlayan Müslümanlardandı. Kandiller yandı mı, ellerine tespihlerini alır, dinlememek ve hiçbir şey anlamamak şartıyla camileri dolaşarak Kur’an ve vaaz dinler , ikindi vakti kalkmak şartıyla oruç bile tutarlardı. Oruç tuttuğu halde namaz kılmaya lüzum görmeyenleri de vardı. Uzun bir namaz olan teravihe hiçbiri yanaşmazdı. Ramazan bitti mi bunların din duygusu da elvedaa eder giderdi. Mevsim elbisesi giyme kabilinden olan bu tür tür dindarlığa ben her yıl şaşardım.
"Ey benim iyimser hallerim, çabuk aldanışlarım, hep inanışlarım, alttan alışlarım, hatayı hep kendimde buluşlarım, değmeyecekleri kafama takışlarım, yoktan yere akıp giden gözyaşlarım, Herkesi insan yerine koyuşlarım, Hepinize elvedaa... Artık ben kimsenin, hiç kimsesi olmayacağım... "🎈
Nazım Hikmet Ran
Elvedaa...
Bir araya getirdiğim harfler beni anlatmaktan uzak, demiş ya Tezer Özlü, benimki de o misal. Harfler buraya kadar. Görüşmek dileğiyle.
