"Dinden uzaklaştığında bile insan dine tabi kalır; bütün çabasıyla tanrı benzerleri yaratır, sonra da benimser bunları ateşlilikle: İçindeki kurgu ihtiyacı, mitoloji ihtiyacı, apaçık gerçeğin ve gülünçlüğün üstesinden gelir."
Sayfa 9 - Metis yayınlarıKitabı okudu
Dirilerin ölülerden çok daha hızlı çürüdüğü bu çağda bozulmamak en büyük servettir.
Artık hiçbir şeye bağlanmamayı öğrenmek zorundayız.
Hayatla dolup taştığı için, Şeytan'ın hiçbir sunağı yoktur: İnsan kendini Şeytan'da çok fazla bulduğu için ona tapamaz; ondan bilerek nefret eder; kendinden yüz çevirir ve Tanrı'nın yoksul vasıflarını ayakta tutar. Ama Şeytan bundan şikayetçi değildir ve bir din kurmaya hiç heveslenmez: Zayıflatılmamasını ve unutulmamasını temin etmek için burada değil miyiz biz?
Sayfa 29Kitabı okuyor
Apaçık gerçekliğe dua edilmez: Kesin, tapınma nesnesi değildir.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Niçin Tanrı o kadar soluk, o kadar dermansız ve o kadar vasat bir çekiciliktedir? Niçin ilginçlik, tutarlılık ve güncellikten yoksundur ve bize o kadar az benzer?
Sayfa 28Kitabı okuyor
"Ben mutlak çelişkiyim, içimde her şey olabilir, çünkü ben son çekişmede, son üzüntünün saati geldiğinde, en son gülecek kişiyim"
Tek olmaktan duyduğu gurur, insanı, kendi derdine aşık olmaya ve tahammül etmeye teşvik eder.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Kendini bunaltının zevklerine kaptırmamış; düşüncelerinde, sönüp gitme tehlikesinin lezzetine bakmamış, zalim ve yumuşak yok oluşların tadını almamış kişideki ölüm saplantısı hiç iyileşmeyecektir.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Hükümsüz sırları biriktire biriktire, anlamsızlığı tekeline ala ala, hayat ölümden fazla ürküntü verir: Büyük meçhul odur.
Sayfa 17Kitabı okuyor