Günaydın. İçimizi çürütüyoruz; kötülüklerle, değiştiremeyeceğimiz musibetleri düşünmekle, anlatmakla, konuşmakla... Ne yazık. Aynı kitapta geçer: "Gülmek zorundasın çünkü aksi takdirde için ölür. Bedenin her şeyi depoluyor, biliyorsun. Acıyı da depolar." Bu sabah, ne olmuş olursa olsun, bir gülümsemeyle dolduralım içimizi sevgili okur.
Mutluluk, bir çocuğun gözlerinde saklıdır...
Stresli ve keyifsiz zamanlarınızda her şeyden uzaklaşıp çocukları izleyin. Onların dünyalarının sizi içine almasına izin verin, emin olun ki sizi aslınıza döndürecekler!
Bir insana okuma aşkı ve onu tatmin edecek kitap verin emin olun ki bu adam mutlu olacaktır.
Burada bir noktaya daha dikkat etmemiz gerekmektedir: Din dediğimiz ilahi yapının üç temel esası vardır. Bunlar sırası ile Allah, kitap (Kur'ân) ve peygamberdir. Bu üç temel esastan bize mahiyet olarak en yakın olanı peygamberdir. Neden? Çünkü peygamber insandır, beşerdir; gönderildiği muhatap çevresi de insandır, beşerdir. Bundan dolayıdır ki âyette Rabbimiz: "Beni izleyin, bana tabi olun!" diyerek müminleri kendisine değil, "Gönderdiğim elçiyi izleyin, O'na tabi olun." diyerek elçisinin izlenmesine yönlendirdi. Hal böyle olunca aslında peygamber ile kurulması gereken hukuk ve münasebet her şeyin öncesinde yer almalıdır. Elbette bu hukukun ilk basamağı da O'nu gerçek manada sevmektir. Sevmek, O'na tabi olmayı; tâbî olmak ise Allah'ın (cc) sevgisini kazanmayı, o büyük sevgiyi kazanmak ise ilahi rahmet ve mağfiretin hak edilmesini sağlayacaktır.
Bu mesajın Kur'ân'daki ifadesi şöyledir: "De ki: Eğer Allah'ı seviyorsanız bana tabi olun, beni izleyin ki Allah da sizi sevsin günahlarınızı bağışlasın. Allah son derece bağışlayıcı ve esirgeyicidir."
Ali imran 3/31
Bu âyette Rabbimiz açıkça kendisinin gerçek manada sevilmesini, elçisine tâbī olunması ve O'nun izlenilmesi şartına bağlamıştır. Tabi olmak; izlemek, taklit etmek ya da iletilen mesajların gereklerini yerine getirmek sevgi ile yakından alakalıdır. İnsan sevmediği birinin söylediklerini neden yapsın ki? Çünkü tâbî olmak, sevmek ile başlar.
Mücadele etmek yaşamaktır ve mücadele ne kadar çetin olursa yaşam o kadar yoğun hale gelir. Mücadele edin ki her şey bu zengin, dolup taşan hayatı yaşayabilsin. Ve bu mücadele verebileceğiniz her şeyden çok daha büyük bir sevinç bulacağınızdan emin olun.
Sayfa 311Kitabı okudu
"Siperler arasındaki mesafe sekiz metre. Yani ölüm kesin... Birinci siperdekilerin hiçbiri kurtulamadan şehit düşüyor. İkinciler onların yerine geçiyor... Fakat ne kadar gıpta edilecek bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? Öleni görüyor, 3 dakikaya kadar öleceğini de çok iyi biliyor... En ufak bir korku, endişe göstermiyor... Sarsılmak yok! Okuma bilenler Kur'an-ı Kerim okuyor, bilmeyenler kelime-i şahadet getirerek yürüyor. Emin olun ki Çanakkale savaşlarını kazandıran; işte bu yüksek ruhtur..."
Sayfa 158
