Esir olmuşuz,hemde küçücük ekranlara.Sevgi neydi unutmuşuz.Kalplerimizi sökmüşler,sevgimizi almışlar,saygıyla alakamız kalmamış,konuşurken bile karşımızdakinin de insan olduğunu unutuyoruz.Durum vahim,çok vahim dayanamıyorum insanlığın haline artık taşlaşmış kaplerin yumuşaması lazım.Kendimize gelmemiz lazım.Empati yoksunu insanlar olmuşuz,o da hata yapabilir demeyi unuttuk,o da insan demeyi unuttuk.Sadece yargılıyoruz nedensizce,sanki kendimiz kusursuzmuşuz gibi insanların kusurlarını açığa çıkarmak için can atar olduk.Hayatı dalgaya vumuşuz sağlıkla,sevgiyle,ilimle hatta dinle bile dalga geçiyoruz artık.Peki neden? Çünkü taşlaşmış kalplerimiz saçma mizah anlayışları ile mutlu etmeye çalışıyoruz kendimizi.Peki bu mu bizi mutlu edecek bu mu bize huzur verecek şey? Hayır bu bizim sadece birliğimizi kültürümüzü bozacak.Bize şu saatten sonra gerekli olan şey sevgi,saygı.Bizi güzel ahlak iyleştirecek bize güzel ahlak ilaç olacak.Bizim güzel ahlaka temiz hissiyatlı kalplere ihtiyacımız var.Ama bizim hislerimiz de elimizden alınmış hissizleşmişiz.Acilen kalplerimizi güzelleştirmemiz lazım taşlaşmış kalplerimizde çiçek bahçeleri açmamız lazım.
bugün avmye girdim. kapıda X-ray e girmeden şeritli ya da bunun için olan yerden geççiyorum. bugün de geçtim. benimle birlikte hamile bir kadın ve üç yaşında kızı da geçti. Geçerken; (kendince kapı yapmış özel güvenlik görevlisine yöneldim. hiç ayağa kalkmadı. sanki onun sözde yaptığı kapıdan geçmek zorunluymuş gibi davranıyordu etrafına. oysa
"Psikiyatriye gidenler hasta değildir. Bencil ve empati yoksunu insanlar yüzünden gitmek zorunda kalan hassas insanlardır."
EMPATİ YOKSUNU INSANLAR!
Bu eksiklik suç işleyen psikopatlarda, ırz düşmanlarında, çocuklara sarkıntılık yapan tiplerde görülür.