Hepimiz çocukluğumuzu yitirmiştik. Hepimiz büyüktük, büyük ve hüzünlü.
184 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum.
Benim beklediğim aşk başka!" dedi."O, bütün mantıkların dışında, tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka, istemek, bütün ruhuyla, bütün vücuduyla her şeyiyle istemek başka... Aşk bence istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!
Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu. Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.
Kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum; senelerce söylense bitmeyecek şeyler... Fakat hiç biri şu anda aklıma gelmiyordu, o da bir şey söylemeden önüne bakıyordu.
Nankörlük kötü huyların en iğrencidir.
Çünkü yapılacak şeylerin en doğrusu evimize dönmektir.
Neden her şey böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor, bir başkasınaysa mutluluk kendiliğinden geliyor? Biliyorum, biliyorum, canım, böyle düşünmek iyi değil, serbest fikircilik bu; ama içtenlikle, hakikat adına, neden bazıları için kader, yavrusu daha annesinin karnındayken mutluluk müjdesi verir, ama bir başkası yetimhaneden çıkıp doğruca sokaklara düşer? Günah, canım, günah böyle düşünmek, ama ister istemez gelip ruha giriyor günah.
İyilik göklerden gelir.