Çalışma ve çalışmanın anlamsızlığı üzerine biraz düşündüm. Çalışma hayatında benim canımı en çok sıkan şey “izinli” olma haliydi. Günün en güzel saatlerini işte geçirdikten sonra akşam evimize gitmemize izin verilmesi, bir yıl çalışmadan sonra 15 gün denize, yüzmeye gitmemize izin verilmesi, Cuma günü kotla işe gelmemize izin verilmesi bana çok saçma geliyordu. Kot da, g.t de, deniz de her zaman, oldukları yerde hazır olarak bulunuyordu ama sürekli veya istenilen zamanda bir araya gelmelerine izin verilmiyordu, geleceği zamana ve süreye ise izin veriliyordu. İşte bu çok anlamsız geliyordu. Şimdi burada “özgürlüğüme çok düşkünümdür” diye oturduğum yerden g.tü sağlama alarak konuşuyormuş gibi gözükebilirim ama bunları o gün sokakta elinde CV si ve takım elbisesiyle kalmış bir işsiz olarak düşünüyordum. Ayrıca beni bıraksanız ne denize giderim ne de gezerim tozarım, hiçbi şey yapmadan evde otururum ama hiçbir şey yapmasam bile buna ben karar vereyim istiyordum.
Sayfa 213 - Epub
Bir kopuş var bir de kavuşma... Gözümüzü açtık "doğdu" dediler, gözümüzü kapatacağız "öldü" diyecekler aradaki göz kırpışa da "ömür" diyecekler. İlk nefesini alıyor, en sonunda da emaneti vererek gidiyorsun.
Doğduğunda,elini kapatıyor, ölürkende salıveriyorsun.
Hepsi aynı aslında; bu araya "zaman" diyoruz,onun bile ne olduğunu tam açıklayamıyoruz, Göz açıp kapama.eli sıkıp bırakma, nefesi alıp verme.
Cahit Sıtkı Tarancı'nın deyişiyle, bir namazlık saltanatımızın o taş da en az sonraki o adımızın ve ünvanımızın yazılacağı mermer kadar soğuk... Mezarlıklara baksana bir sürü önemli ve vazgeçilmez insanla dolu..
Hepsinin de akedemik title ına kadar yazılı, yer olsa CV de kazılacak nerdeyse o mermere...
Hal böyleyken,ne kadar boş ve anlamsız çatışmak ,kırıp dökmek,dövüşmek,savaşmak...
Ben bunu asla kabul etmiyorum. Ne kadar vadem; sevgiyle,iyilikle, güzellikle doldurmaya,yaşama anlam katmaya "Hanginiz daha güzel iş yapacağını görmek için hayatı ve ölümü yaratan O'dur" diye yazıyor. Benim okuduğum ve inandığım kitapta.(Mülk suresi/2) Dava için gelenlere yer yok hayatımda, sevi insanıyım,yunus misali. Kötülük yapanlara da artık kızmıyorum ve kazanmaya çalışmıyorum, sadece hayatımdan çıkarıyorum.
Ne diyor İmam Şafi;"40 alimi 1 delille yendim, 1 cahili 40 delille yenemedim." Anlamıyorlar ve kalp kırmaya devam ediyorlar. Gözlerinde de perde kalplerinde de... Onlarında sınavları bu demek; Cehalette diretmek...
Uğruna ölünecek düşüncelerim de yok, ya yanılıyorsam? Bertrand Russel'in dediği gibi...
Nerden çıktı şimdi bu demeyin 😊