İlk kitap gibi heyecan dolu bir serüvene kapılarını aralayan Paradokya: Sırlar Geçidi’nde bu seferki oyuncularımız; Cansu, İlker ve Neda. İçlerinden en çok İlker’in oyununu sevdiğimi söyleyebilirim. Son sayfalara doğru öğrendiğiniz gerçekler, bulmacaları falan gerçekten sürükleyiciydi. Neda’nın zekasına hayran kaldım, Neda olmasa uyanabilirler miydi bilmiyorum. Cansu’ya nedense alışamadım gibi oldu, onun oyunu gitmeyi en çok istediğim yerlerden birisinde geçiyordu ancak biraz sıkıcı olduğu gerçeğini değiştirmiyor bu. İlk kitabı daha heyecanlı okuduğumu söyleyebilirim. Kitabın son 50 sayfası gerçekten çok sürükleyiciydi. Özellikle Sayed kısmına çok şaşırdım. Sondaki kapı açma bölümü de keza öyleydi. Üçüncü kitabı yakın zamanda okumayı düşünmüyorum ancak aldığım zaman bayıla bayıla okuyacağımı biliyorum. Cem Gülbent’in inanılmaz kurgu yeteneğine hayran kaldım. Türk yazarlar arasında en yaratıcı bulduğum yazar diyebilirim. Yazar resmen yepyeni bir dünya, yepyeni karakterler, yepyeni oyunlar hazırlamış. İki Paradokya kitabında da en sevdiğim kısım sondaki birleşme kısımlarıydı. Bu kitapta da İlker’in harfleri, Neda’nın rakamları ve Cansu’nun bulmacasının birleşmesi ve her birine önemli bir görev düşmesi inanılmaz güzeldi. Önceki kitapta da bu şekilde iki buluşma gerçekleşmişti, onlardan da çok etkilendim. Herkesin mutlaka okumadı gereken bir kitap. Okuyun, okutturun! 
Cem Gülbent
