bizâr
@endaglivet
öğrenci
22 Nisan 2002
148 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
gerçekle aran bozulmuşken, kendinle aran bozulmuşken, kendine ve başkalarına nasıl güvenirsin?
tanrı'nın, dünyanın ve kendinin kıyısında, her zaman kıyıda!
soluk aldığını bilenlerin vay haline; asıl da, insan olduğunu bilenlerin vay haline. başka şey düşünemez olduklarından, tüm yaşamları boyunca saplantılı mağdurlar olarak akılları bunda kalacaktır.
Okur Takip Önerileri
kimse kimseyi kurtarmaz; zira ancak kendi kendimizi kurtarabiliriz ve ancak göz kamaştırmak isteğiyle saçıp savurduğumuz mutsuzluğu kanaat kılığına iyice sokabildiğimizde beceririz bunu.
uyuşturucumuz uygarlıktır; onunla öyle zehirlenmişizdir ki, ona olan bağlılığımız, kendinden geçme ve tiksinme karışımı olan bir iptila hadisesinin özelliklerini arz eder.
her ihtiyaç, bizi hayatın yüzeyine doğru yönelterek derinliklerinden kaçırır; değeri olmayana, olamayacak olana değer atfeder.
dünyaya katlanmaya uğraşalım ve ondan aldığımız her izlenimi, dayatılmış, bizi alakadar etmeyen, bizim değilmiş gibi tahammül ettiğimiz bir izlenim olarak görelim daha ziyade. "başıma gelenlerin hiçbiri benim elimde değil, hiçbir şey benim değil," der Ben; buralı olmadığına, yanlış evrene geldiğine ve ancak ilgisizlik ile sahtekarlık arasında seçim hakkı olduğuna kanaat getirdiği vakit.
Bir nesneyi elime geçirince kendimi onun sahibi görürüm; aslında kölesiyimdir onun.
evreni ne kadar egemenliğimiz altına alsak ve sahiplensek de, zamanın hakkından gelmediğimiz müddetçe köle kalacağız.
buraya hayatla ve ölümle boğuşmak için gelmişiz; gizleme girişimi ve çözülmezin makyajlanması olan uygarlığın bizi davet ettiği gibi, onları savuşturmak için değil.
acı çeken bir tanrı... görülmüştür bu, normaldir; şüphe duyan bir tanrı ise bizim kadar sefildir.
anlamsız olduğumuz duygusuna kapıldıkça, ötekileri de bir o kadar hor görürüz; kendi hiçliğimizin barizliğiyle aydınlandığımızda ise, var olmayı bile keserler. başkalarına ancak kendimizde keşfettiğimiz kadar gerçeklik isnat edebiliriz.
insanların ötesinde, bizzat tanrılar da hedeftedir; bizzat tanrılar da ancak kendimizde bir varoluş kaynağı bulduğumuz kadar var olurlar. bu kaynak kuruyup giderse, artık onlarla hiçbir alışveriş mümkün olmaz: bize verecek hiçbir şeyleri yoktur, bizim de onlara sunacak hiçbir şeyimiz yoktur.
insan ruhunu kurtaramadığı zaman, en azından ismini kurtarmayı umar.
hiç kimse mutlakta ya da boşlukta yaratmaz.