yeni kitaplar aldimm. iclerinden hangilerini okudunuz?
- İstanbul Hatırası, Ahmet Ümit
- Beyoğlu'nun En Güzel Abisi, Ahmet Ümit
- Bir Aşk Masalı. Ahmet Ümit
- Beyoğlu Rapsodisi, Ahmet Ümit
- Kardeşimin Hikayesi, Livaneli
- Balıkçı ve Oğlu, Livaneli
- Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm, Livaneli
- Uğultulu Tepeler, Emily Bronte
- Tuhaf Bir Kadın, Leyla Erbil
- Yaşamak, Cahit Zarifoğlu
- Uçurtmayı Vurmasınlar, Feride Çiçekoğlu
- Erken Kaybedenler, Emrah Serbes
- Suzan Defter, Ayfer Tunç
- Yaşamın Ucuna Yolculuk, Tezer Özlü
- Kör Baykuş, Sadık Hidayet
- Yılanı Öldürdüler, Yaşar Kemal
- Kambur, Şule Gürbüz
- Temmuz Suçlu, Cemil Kavukçu
- Metinler, Nilgün Marmara
Bana sorarsanız bizler, yani erken kaybedenler olarak hepimiz çok yorgunuz. Beden olarak yorgunluk değil bu, kafa olarak yorgunuz.
İlk Cümle & Son Cümle
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.
(Masumiyet Müzesi, Orhan Pamuk)
Babama sarıldım yıllar sonra.
(Erken Kaybedenler, Emrah Serbes)
Mesele ölmek değil dayı. Mesele hayatın en mutlu olunması, en güzel hayallerin yaşanması gereken dönemde ders çalışmakmış. Neymiş mesele biliyor musun? Mesele sabahın nurunda tekrar yapıp ezber çalışmakmış.
Günaydın erken kaybedenler...
Saygılarla.
Kış geldiğinde Sedef‘i bütünüyle unutmuştum. Daha doğrusu şöyle, hatırlayıp hatırlayıp unutmuştum. Sanki aramızda hiçbir şey yaşanmamış gibi. Alelade bir yaz aşkı gibi. Sanki Sedef ancak ismi geçtiği zaman hatırlanan hayalet arkadaşlardan biriymiş gibi. Sanki deniz kenarında bütün gün kumdan kale yapmamışız gibi, sanki pansiyonun sahanlığında yan yana oturup konuşmamışız, yıldızlara bakıp nedir bu kainatın esbabı mucibesi diye düşünmemişiz gibi.
Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
Emrah Serbes/Erken Kaybedenler.
Ocak ayının başında 
Ayşe Ümit Karabacak'ın 30 gün yazı planına başlamaya karar vermiştim ama her gün yazmak yerine aklıma geldikçe yazıyordum. Üçüncü planın sadece ilk gününü yazmışım ve bugün ikinci günden devam etmeye, "Geçtiğimiz yıl hayattan en iyi öğrendiğin şey." kısmını yazmaya karar verdim.
Bu yazıyı geçen yıldan öğrendiğim