Ervah-ı ezelde levh-i kalemde,
Bu benim bahtımı kara yazdılar,
Gönül perişandır devri alemde,
Bir günümü yüz bin zara yazdılar
Bulmadım şadlığın iradesini,
Çekerim bu gamın ziyadesini,
Herkes dosta verdi ifadesini,
Ervâh-ı ezelde levh ü kalemde
Bu benim bahtımı kara yazdılar
Gönül perişandır devr-i âlemde
Bir günümü yüz bin zâre yazdılar
Bulmadık şâdlığın irâdesini
Çekerim bu gamın ziyâdesini
Herkes dosta verdi ifâdesini
Bizimkini rûzigâra yazdılar
ervâh-ı ezel: Ruhların dünyaya gelmeden önceki bulundukları yer, bezm-i elest, kalu bela.
levh ü kalem: Levha (kâğıt) ve kalem, insanların kaderinin daha doğmadan yazıldığını ifade eder.
devr-i âlem: Dünya seyahati, dünyanın dönmesi.
zâr: Ağlama, inleme.
şâdlık: Sevinç, mutluluk.
Ervah-ı ezelde levh-i kalemde
Bu benim bahtımı kara yazdılar
Bilirim güldürmez devri âlemde
Bir günümü yüz bin zara yazdılar
Bulmadık şadlığın iradesini
Çekerim bu gamın ziyadesini
Herkes dosta verdi ifadesini