Anne-Babaya İtaatin Sozkonusu Olmayacağı Yerler
Rabbimiz 15. ayette “Ve eğer ki o ikisi [ana-baba] bilmediğin bir şeyi bana ortak koşman üzerinde seni zorlarlarsa, onlara itaat etme. Ve dünyada onlarla iyi geçin ve bana yönelen kimselerin yolunu tut” buyurarak ana-babaya, öğretmene hangi şartlarda itaat edilmesi lazım geldiğini bildirmektedir.
“Esbab-ı Nüzul” kayıtlarında (Vahıdi;
Bakara 89
Hâkim el-Müstedrek'te, Beyhakî (v. 458/1066) Delâil'de İbn Abbas'tan
nakleder: Hayber yahudileri, Gatafânlılar'la savaşıyorlardı. Her karşılaştıklarında yahudiler hezimete uğruyordu. Bunun üzerine şu dua ile
Allah'a sığındılar; "Yâ Rabbi! Senden âhir zamanda bize göndereceğini vaat ettiğin, ümmî nebî Muhammed [sallallahu aleyhi vesellem ] hakkı için
istiyoruz, ancak onlara karşı sen bize yardım edersin." Gatafânlılar'la
karşılaştıklarında bu duayı yaptılar ve Gatafânlılar'ı hezimete uğrattılar. Peygamber Efendimiz [sallallahu aleyhi vesellem ] gönderildiğinde ise onu
inkâr ettiler. Bunun üzerine Allah [celle celâluhû]; daha önce senin adını
kullanarak, " kâfirlere karşı zafer istiyorlardı'' âyetini indirdi.
Sayfa 48Kitabı okuyor
“... Hz. Ömer bazan yahudilerin yanına gelip Tevrat dinlerdi. Tevrat’ın Kur’an’daki bilgileri tasdik etmesine hayret ederdi...”
Sayfa 51
Rabıtalı sahabelerden verebileceğim bir başka delil de, Efendimizin azatlısı Hz. Sevbân'dır. (radıyallahu anh) Bu mübarek sahabî de Resulüllah’a karşı çok muhabbetli olup, O’nsuz hiç duramazdı. Bir gün rengi değişmiş ve yüzünde üzüntü eseri olduğu halde Efendimiz aleyhisselam’ın huzuruna geldiğinde, Resulullah ona: “Senin rengini ne değiştirdi?” diye sordu. O da: “Ya Resulallah! Bende hiçbir hastalık ve ağrı yok. Ancak seni görmediğim zaman, tekrar sana kavuşuncaya kadar çok sıkıntı çekiyorum. Sonra ahireti düşündüğümde seni hiç göremeyeceğimden korkuyorum. Çünkü sen Peygamberlerin makamına yükseleceksin, ben ise Cennete girsem de, senin makamından daha aşağı bir mertebede olacağım. Cennete giremezsem, o vakit seni ebediyen göremeyeceğim.” diye cevap verince, Allah Teala şu ayeti indirdi: “Her kim Allah’a ve Resulüne itaat ederse, işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitler ve salihlerle beraberdirler. Onlar ne güzel arkadaştırlar.” (Nisa 69) (Begavi, Me’alimü’t-Tenzil: 1/450; Ebu ishak es-Sa’lebi, El-Keşfü ve’l beyan, 3/341; Kurtubi, el-Cami’u li ahkami’l Kur’an; 57175, Vahidi, esbabü’n-nüzul, No:334, sh: 168; Ebu Hayyan, el-bahru’l Muhit, 37286) Büyüklerin aşkı da büyük olur. Efendimiz aleyhisselam’ı bir müddet göremediği için rengi atan, yüzü solan ve kederlenen sahabe efendilerimiz işte böyledir. (Allah onlardan razı olsun!) Muhabbet ve rabıta işte budur... Şimdi cahiller bu sahabe hakkında da şöyle der, 'Neden Allah korkusundan sararmıyor da Peygamberi görmediği için sararıyor?' Sevban da mı müşrik oldu ey akılsız!?
Sayfa 194Kitabı okuyor
“Allah, bir kuluna hayır murâd ettiğinde onu insanların ihtiyaçlarını karşılama yolunda istihdâm eder.”
“Allah, bir kuluna hayır murâd ettiğinde onu, insanların ihtiyaçlarını karşılama yolunda istihdâm eder.”
Onlardan biri, " Ne dersiniz, Allah bizim bu konuşmalarımızı işitiyor mu acaba?" dedi.
İkincisi, " Eğer açıktan konuşursak duyar, gizlersek duymaz" dedi.
Bunun üzerine,
"Yoksa onlar bizim kendilerinin sırlarını ve gizli konuşmalarını işitmediğimizi mi sanıyorlar?..." ayeti nazil oldu. ( Zuhruf/80)
Sayfa 460 - Semerkand YayınlarıKitabı okudu