"Dickon," dedi, "sen Martha'nın dediği kadar sevimli biriymişsin. Seni sevdim ve sen sevdiğim beşinci kişi oluyorsun. Hiçbir zaman beş insanı sevebileceğimi düşünmemiştim."
biz o kadar uzak olduğunu zannederken, geçmişin bu kadar yakında olması ne tuhaf. bir cümleden fırlayıp sizi çağırıvermesi tuhaf. her bir nesne ve sözcüğün, içinde bir hayalet barındırabilmesi tuhaf.
son zamanlarda, şimdi, duygularda hesapçılık yapılamayacağını hissetmeye başladım. kendimizi acıdan korurken yepyeni, daha sinsi bir acı yaratabileceğimizi...