Melih Cevdet Anday
TEKNENİN ÖLÜMÜ
Kara yakındı önce, hem çok yakın,
Elimi uzatsam tutardı.
Yıldızsız teknemdi inip çıkan gece,
Kurumuş gece, kum, kömür, arduvaz...
Kara yakındı önce, hem çok yakın,
Denizleyin inip çıkan önümde
Bir tanrının atardamarı.
Açtım, yorgundum ama uykum yoktu.
Günlerce yekesiz yelkensiz
Ne de çok kuş takılmıştı ardımıza,
Ne çok
Sezen Aksu
Uzanıp Kanlıca’nın orta yerinde bi taşa
Gözümün yaşını yüzdürdüm Hisar’a doğru
Yapacak hiçbir şey yok gitmek istedi gitti
Hem anlıyorum hem çok acı tek taraflı bitti
Bi lodos lazım şimdi bana bi kürek bi kayık
Zulada birkaç şişe yakut yer gök kırmızı
Söverim gelmişine geçmişine ayıpsa ayıp
Düşer üstüme akşamdan kalma sabah yıldızı
Ah İstanbul İstanbul olalı
Hiç görmedi böyle keder
Geberiyorum aşkından
Kalmadı bende gururdan eser
Kays El Ecer
bir yalnızlık kaç eşit parçaya bölünür
her biri ne kadar ağırdır
ki kaç kilo çeker ki bir gülümseyiş
ve hangi eşit parça daha çabuk keser bir avuç umudu
yere düşünce daha mı çok acır gözyaşı
yoksa saklamaya çalıştığında mı daha çok yorulur yürek
sevginin hangi yamacında unutulmuştur kader
ölüm saati bilinmiyor diye kulağıma fısıldadı bir diğer eşit parça
diğerlerinin yanına götürün diye emir verdim bir diğer eşit parçaya
ve üst üste yığıldılar
odamın içinde toplandı bütün bir yalnızlığım
biri bir tarafa
diğeri öbür tarafa
ben nefes aldığım kadar yaşadım
artık duymuyorum
daha doğrusu duymamazlıktan geliyorum
ölüm saati bilinmiyor diyo birileri başka birilerine
başka biri bir diğerine
bir diğeri başka birine
ölüm saati bilinmiyor
Mehmet Zâhid Eser'den
CANHIRAŞ*
İçimin hengâmesinde** sarardı yapraklarım
Gönlümün yıkılışında kapandı kapılarım
Anlamak kâderimde yaralanmaksa
Ruhumun çırpınışında sonlandı duygularım
* Yürek parçalayan, dayanılamayacak şekilde üzüntü veren.
** Patırtılı, gürültülü olay; kavga.
Mehmet Zahid ESER
âh Züleyha
Her aynada bir yüz unuttum
her kıyıda bir göz
bastırdıkça yanan yüreğimin üstüne ellerimi
iliklerime dek ürperdim
sıcak bir cehennem oldu dünya
anladım ki hiç bir mevsimde yeşermiyor acı
ve hiç bir acıyı alıp götürmüyor ırmaklar…
Gözleri öksüz bir çocuk gibi yaşıyorum şimdi
yedi kat yerin dibine düştü hayallerim
sevinçlerim uzak bir kıyıda rehin
