Esma Nur
@esmanurunkutuphanesi
Türkçe Öğretmenliği
Üniversite
İstanbul
391 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Anılarsa bitmez, bizimdir daima
Umulmadık yerlerde yeşerir, büyür
Yaşamak baştan başa yalan olsa da
O alır bizi uzaklara götürür
Sayfa 513Kitabı okudu
Acılar Denizi
Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...
Sayfa 449Kitabı okudu
Büyüttüğüm artık umutlar değil
Şimdi tek gerçek var; çaresizliğin
Bak! Fırçan kırılmış, bomboş tuvalin
Ne biraz renk kalmış ne de bir şekil
Sayfa 429Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Neden Sonra
Bir gün "yazık" demek ne kadar hazin
Anılarla dolu geçen yıllara
Bakıp da ardından kalan yollara
Geri dönememek tek bir an için
Sayfa 429Kitabı okudu
Hey benim doyamadığım deli fişek gençliğim
İçimde bir zamanlar kor yanardı, bitti
Sayfa 420Kitabı okudu
Hani eşsiz dostuklar, vazgeçilmez sevgiler
Bütün ümitler şimdi bir ölüdür içimde
Sayfa 408Kitabı okudu
Çalınır durur her şarkıda bir anı
Büyür gözlerde manası bakışların
Bir el, durdurur birden geçen zamanı
Sanki hiç gelmeyecek bir şeydir yarın
Doğuş
Nasıl da derinlerden sarar insanı
O ilk tanışma, ilk umut, ilk heyecan
Bu bir efsane midir? Yoksa masal mı
Eski hayal alemlerinde yaşanan
Sayfa 366Kitabı okudu
Doğmayacak Bir Güneş İçin
Benim de umutlarım vardı eskiden
Güneşin doğmasını bekledim kaç yıl
Nasıl hayaller içinde bilsen nasıl
Acırım o zamanlara, geçip giden..
Beklediğim güneş doğmadı bir türlü
Gitgide uzaklaştı benden ışıklar
Ömür geçti sabah oluncaya kadar
İçimde ümitler, teselliler öldü
Bir gün baktım ki çevrem bütün karanlık
Geceyi üstüme gömlek gibi giydim
Ve çaresiz bu kadere boyun eğdim
Her yerde, her mihnete alıştım artık
Mutluluklar ve sevinçler benden uzak
Biliyorum; o güneş hiç doğmayacak
Sayfa 364Kitabı okudu
Her şey niçin bu kadar eski
Niçin bu kadar uzak
Şairler Akşamı
Var olsunlar yine bu akşam
Şereflendirdi şairler masamızı
Kurduk mehtaba karşı çilingir soframızı
Akşam yine akşam
Ve başta Ahmet Haşim Bey
Yorgun gözlerinde melâl ü gam
Bir yanda Cahit Sıtkı
İlk sevgiliyi almış Beşiktaş'tan
Sesleniyor Abbas'a
-Haydi Abbas vakit tamam
Karşısında Veli'nin oğlu Garip Orhan Veli
Yine tarifsiz kederler
Uzaktan
Ne zaman seni düşünsem;
Bir keder basar içimi, kapkara...
Aklıma o eski günlerimiz gelir,
Ağlarım sensiz geçen dakikalara.
Ne zaman seni düşünsem;
Gözlerimden bir hüzün bulutu geçer.
Beni mahkum etti sensizliğe.
Bu nasıl bir ömür, bu nasıl kader?
Ne zaman seni düşünsem;
Demir atar içime özlem yüklü bir gemi.
Rıhtımda seni arar gözlerim, bulamaz
Yokluğun yine zindan eder her gecemi.
Ne zaman seni düşünsem;
Can verir denizlerimde martılar.
Omuzlarımda hıçkırır bir kadın,
Dudaklarında unuttuğumuz şarkılar.
Ne zaman seni düşünsem;
Seninle uçup gider en güzel zamanlarım.
Bu kocaman, bu hissiz, bu sefil dünyada
Sensiz yaşanmıyacağını anlarım
Gözlerim,Gözlerinde
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini.
Sayfa 326Kitabı okudu
unutamamak
Gelir, en can alacak yerimden vurur
Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde
Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur?
Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı?
Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur?
Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekten
El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur.
Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün
Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle
Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur?
Bu belki sevmektir bir yerde, belki unutamamak
Bu, kişinin kendi içinde eriyip, yok olmasıdır
Bilmesen de anlamaya çalış biraz, ne olur.
Sayfa 324Kitabı okudu
Korkar oldum bana "dostum" diyenden
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden
Ne onlardan eser kaldı ne benden
Beni benden etti dost bildiklerim
Sayfa 291Kitabı okudu