Bazen çocuk diye gecistirip onemsemeyep ihmal ettiğimiz o çocuklar o kadar herseyin farkındalar ki... özellikle büyüklük ve küçüklük arasında gidip gelen o yüreği temiz, saf ama bir o kadar da uyanık olan o çocuklar. Sinirinizi bozduğunu düşündüğünüz bir zamanda belki de hayatınızı kurtarmıştır. Aynı kitapta da yaşandığı gibi... bir çocuğun içsel duygularını ruhunu ve hiç te aptal yerine koyunamayacagini anlatan güzel bir serüven oldu..
Hemen hemen her kitabında intihar ve ölüm kokusu her yeri sarıyor. Bu denli kalici eserler birakmasinin sebebi bence depresif ruhlu olmasıyla ilgili. Çünkü mutlu insanlar yazmaya hiç ihtiyaç duymazlar.. amok koşucusu bana bir insan ölse bile ona ve sırrına nasıl sadık kalınır onu öğretti. Tutkunun peşinden giderken nasıl kör nasıl delice davrandığını... bir solukta okuyup bitirdiğim akıcı ve merak uyandıran bir kitaptı. Zweing yine aşkın ölümle sonuçlandığı bir kitap yazmış. Sanki kalbimde bir sayfa daha açıldı