Yaptığım onlarca alıntıdan da belli oluyor olsa gerek kitabı gerçekten çok sevdim.
Alırken bir arkadaşım dedi ki Didem Mamak'ı herkes sevmez. Sigara edebiyatı yapıyor, basit şiirler yazıyor derler.
Okudum. Dizelerinde kendimi buldum. O kadar samimi, içten, bi o kadar esprili, gülümseten.
Bir şiirinde kendinden kendinden bahsedişi var ki, şöyleydi;
"Didem Mamak kangurular gibi şiirlerini karnında taşır
Bir ideolojiden diğerine zıplardı
Stigmata problemlerini beş dakkada çözer
Ağır bir şey taşırmışcasına hafif kambur dururdu
Benden iyi belgesel olur kız Zeyna, ha? "
Hazır Zeyna demişken, şiirlerde gerçekten çok karakter vardı: Zeyna, Bay Keltoş, Burcu, Leman, Füsun, Miss Marple... Aynı isim farklı şiirlerde farklı karakterler olarak da kullanılmıştı.
Daha anlatacak gerçekten çok şey olsa ben kısa keseyim. Kesinlikle tavsiye ediyorum.
