Esra Karabacak
@esrakarabacak
Psikolojik Danışman
İstanbul
7 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
“Dinimizi parçalayarak dünyamızı yamıyoruz, böylece ne din kalıyor ortada ne de yamadığımız dünya.”
Sayfa 73
Siyah bir sayfaya siyah bir mürekkeple yazıyorum yazımı. Beni ancak parmaklarımın istikametini izleyenler okuyor.
Sayfa 81
Kelimenin neredeyse maddesi var. Kelime keser, acıtır, öldürür insanı. Kelimelerden öleceğimi zannettiğim zamanlarım var benim.
Sayfa 73
Okur Takip Önerileri
Yazının dostu ateşti bilirdim ama kağıdın düşmanı da ateşti. Ağır ağır yandı defterler. Kağıdın özü ağaç olduğundan değildi bu buluşmanın kolaylığı. Kalemin kağıda bıraktığı hikayenin yangınındandı.
Sayfa 65
Her şey baş döndürücü bir hızla müşterek bir sona doğru koşuyordu. Çünkü son koyulmazsa öyküler eksik kalıyordu.
Sayfa 58
Kiminin hayatı, izleyenleri tatmin eden bir sonuca bağlanmıştı, mükemmel bir roman gibi. Kimininki sebepsiz sonuçsuz kalmıştı, hayat gibi.
Sayfa 35
Hâlimin özeti taşıyamadığımdan kaçışımdır benim. Şimden sonra bir rüyadayım ben. Rüya gerçeğin sılası. Başka türlü nasıl tahammül edilir, bilmiyorum ki ben.
Sayfa 32
Zenginliğin sonsuz dili var, yoksulluğunki ise her yerde aynı..
Sayfa 176
Şimdi Sen Çok Yorgunsun
Anlatmaktan değil susmaktan. Yaşamaktan değil yaşamamaktan. O kadar yorgunsun.
Sayfa 17 - undefined
Eşinin yüzü, onun cenneti gibiydi.
Sayfa 220
O kadar az şeyi biliyorum ki, bildiğimi sandığım şeyler bile eksik ve şüpheli.
Sayfa 73