"Sus ey nefsim" kitabı okuyalı aşağı yukarı 2 yıl olmuştur. Yine de aradan bunca zaman geçmesine karşın bende bıraktığı etkiyi sunmak, yazmak istedim:
Kitap bir Aziz Mahmud Hüdayi romanı, bir mevki sahibinin başından geçenleri anlatıyor;
Pazarda limon satan bilge adamla kısa bir hasbihalden sonra başlıyor herşey;
Kibrinin esiri olan karakterimiz, nefsiyle baş başa kaldığı müddetçe limon satan karakterin sözlerinden etkilenir ve asıl konu buradan itibaren başlar, buradan itibaren kitabın sularına kapılıp yeni adaları keşfe çıkıyorsunuz.
Yazar hakkında:
Konudan sapmadan yer yer sohbet havasında kaleme almış ki, okurken sakince süzülüveriyorsunuz kitabın içine.
Edebi metinlerin kullanımı, üslup herşey yerli yerinde. Hele ki yazarın özgün betimlemeleri yok mu... Hikâyeye dahil ediveriyor insanı.
Ne ise bu kadar spoiler yeterli. Sürçi lisan ettiysek affola:) okuycak herkese keyifli okumlar dilerim. 
Fatih Duman
Ne yazsam az kalır gibi hissediyorum. Okunması gereken kitaplardan, okurken durup durup düşündüm. Ayrıca kitapta bir de bu kitabı okuyan birisi var duygularını yazıyor. Kitabın İlk başlarında sanki ben duygularımı yazıyormuşum gibi hissettim benim gibi hissediyordu okuyan kişi şehirin gürültüsünden benim gibi usanmıştı. Hatta kitabın bir yerinde şöyle bir cümle geçiyordu bugün günlerden pazar yollar ne kadar da sakin hafta içinin gürültüsünden eser yok diyordu ve kitabı okuyan kişi gittiği yere okumak için kitabını da götürmüştü. Ve ben o cümleleri okurken günlerden pazardı dışarı çıkmıştım kendi kendime yollar ne kadar da sakin demiştim ve gittiğim yere kitabımı götürüp orada okumuştum. Çok şaşırdım ben yazıyordum sanki o satırları.
Kitap Aziz Mahmut Hüdayi nin nefsiyle mücadelesini anlatıyor. Kitapta nefs konuşuyor, size günah işlemetmeyi düşündürten benim ama yapan sizsiniz diyor. Namazda aklınıza olur olmaz şeyler getirten benim, birine bir iyilik yaptığınızda içten içe kibir duymanızı düşündüren benim, ben ölene kadar sizinleyim diyor. Bu dünya gelip geçici bir rüyadır her doğan ölür asıl doğum öldüğümüzda başlar. Ne çok yakınlarımız ölüyor çok üzülsekte bir süre sonra hayatımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz. Unutuyoruz.. insan ne çabuk unutur herşeyi.. Nefs diyor ki bunu size unutturanda benim. Dünyayı sevdirende benim.
Ne zordur nefs le mücadele ve ne mutludur onu yenenlere.. Rabbim nesf tuzağına düşmekten korusun bizleri.
Kitap farkındalık yaratıyor nefse karşı. İyi ki okudum. Kalemine sağlık Fatih Duman
