Korkuyu da hic korkmamis kisilerin buldugunu anladim, gururu hic gururu olmayanlarin. Anladim boyle oldugunu, burunlarinin pisliginden degil, birbirimizi sozle kullanmak zorundaydik, tavandan asagi agizlarindan bagli sarkan degmeyerek ve benim kanimla onlarin kani ancak bir kamciyla vurulduktan sonra bir anda akabilirdi
Onun da bir kelimesi vardi. Sevgi diyordu. Ama uzun suredir alismistim artik kelimelere. Biliyordum onlarin da otekiler gibi oldugunu: bir boslugu dolduracak bir bicim, zamani gelince bunun icin de, gurur ya da korku gibi, bir kelime olmasi gerekmeyecekti.