“Düşünce ağırlaştı mı, insan hiç sanır. Ben öyle sanırım. Konuşmak kolay... düşünmeyen, derdi olmayan, bir meseleyi dert edinmeyen, hiç demez; konuşur.”
Doğru, Dünya büyüktür... Çok, çok büyüktür; hatta Osman’ın kurabildiğinden de büyüktür. Fakat bir ömür için, tek insan içindir bu büyüklük. Bir soy için değil; bir soyun benimseyeceği, bir soya benimsetilecek bir amaç, bir ülkü için değil!
Ede Balı da anlatmayı değil, düşündüklerini söylemeyi ve özellikle, düşündürmeyi seviyordu. Gün gelecek Osman’a:
-“Sana, yalnız sana istemişimdir telkinde bulunmayı” diyecek ve “çünkü” diye sürdürecektir konuşmasını: “yalnız sen başkalarının ve bütün bir soyun yükünü taşıyabilecek güçte ve yaratılışta görünürdün bana.”