Bazen, naz ile niyaz ederiz. O bize küsmez, darılmaz, bizi yarı yolda bırakmaz.Bunu da en çok, başı yarıklar ve gönlü kırıklar bilir.
Sayfa 16
Bu dünyada yaralanmış, ruhu ve başı yarılmış ruhlarız hepimiz.
Sayfa 15
Muhatabımızın biz de eksik olan parçayı yerine koymasını, onunla bütünleşerek kusurlarımız iyileştire bilmeyi ümit ediyoruz.Oysa tamlık ve bütünlük dışarıdan değil, kendi içimizden gelmeli.
Sayfa 14
Okur Takip Önerileri
“Niçin oldu?” diye sormak yerine, “Ne oldu ve bu bana ne öğretiyor?” demek
Sayfa 15
Yolu düşlemeyene yoldaş nasip olur mu kuzum?
Sayfa 14
Kendi kalbiniz de dahil olmak üzere herkesin kalbine karşı nazik olun
Sayfa 102
Dünya birbirini arayan ruhlarla dolu.İki satır konuşabileceğimiz, gülüşün ve hüznün kıvrımlarında birlikte kaybolacağımız sahici insana susamış durumdayız
Sayfa 286
Dünyanın daha fazla “başarılı” insana ihtiyacı yok.Daha çok hikâye anlatıcısına,daha çok barış gönüllüsüne, gönül tamircisine, sevgi taşıyan insanlara ihtiyacı var.
Sayfa 279
Arada bir kendimize sormalıyız:Son 3 ayımızın içine girmiş olsaydık, hayatımızı hâlâ aynı işlerle doldurarak yaşamayı sürdürür müydük?
Aynı insanlarla görüşmeyi, aynı kitapları okumayı sürdürür müydük?
Sayfa 48
Mademki dünya durmuyor ve geçip gidiyor.Sende ondan geç yahu.Sana bakmıyor mu, sende ona bakmayıver.Fani olan dünyaya gönül verenin, gönlü ölüdür.
Sayfa 52
Kalabalık bir kavuşamayanlar kadrosu
Sayfa 39
Eğer çok şanslıysak ve her şey yolunda giderse şurda yaşayacağımız 30-35 sene kaldı.
Dünyada kalan süremiz ve rahatımız için takla atmaya, boyun eğmeye, korkup çekinmeye hiç niyetimiz yok olmadı da..
Sayfa 123
O olmadan yaşayamam dediğin gitmiş,
Evin,işin, okulun yerle bir olmuş, yaşamla kurduğun güçlü bağlar kopmuş ama sen titrek ellerinle tuttuğun sigarayı ciğerlerine çekerken hâla dünyadasın, hâla bir şeyler hissediyorsun.
“Ben dobra insanım.Kalbimde ne varsa dilimde de o vardır.Kimseden çekinmeden konuşurum,”
diyerek açık sözlülüğü ve patavatsızlığı birbirine karıştırarak insanların gönül sarayını kolaylıkla yakıp talan ederler.
Karşı tarafa yaptıklarından dolayı eleştirince de “Hak ediyordu” yada “Aman canım ne var ki bunda kırılacak” deyip pişkince hayatlarına devam ederler.
Sayfa 116
Kendi hikayelerimizde anlaşılmamak bir cehennemdir.Bir zaman sonra insan bu cehennemde “yavaş yavaş susmayı,kendini anlatmamayı” öğreniyor.
Sonsuza kadar…