M.Furkan Beginoğlu

Kuran-ı Kerim'de en çok geçen ayetlerden biridir "Akıl etmez misiniz?" ayeti. Daha önce birçok sebeple uyarıldık ve şimdi yüzyılın felaketiyle bir kere daha uyarıldık. Kendimize çeki düzen vermemiz gerektiğinin ne zaman farkına varacağız, merak ediyorum doğrusu. Bir arada olmak için doksan dokuz sebep varken ayrışmak için bir sebep aramayı bırakmaktan ne zaman vazgeçeceğiz.Yetmedi mi dünya hırsı,bitmeyecek mi açgözlülüğümüz? Sen kardeşim, evet sen. Kamuya hizmet veren insanların inancına, imanına, namazını kılıp kılmadığına takılma. Sen o insanların verdiği hizmetlerin samimiyetine, dürüstlüğüne, sağlamlığına bak. Biz fıtrat olarak çok çabuk unutan varlıklarız. Bugüne dair acı olan ne varsa unutalım, unutturalım birbirimize ama daha fazla kâr elde etmek için inşaatın malzemesinden çalan müteahhitleri unutmayalım. Bu müteahhitlerden aldıkları paralarla bu yolsuzlukları görmezden gelen belediye başkanlarını unutmayalım. Evsiz yurtsuz insanların başlarını sokacak bir daire aradığı günlerde daire fiyatlarını iki katına çıkaran ev sahiplerini unutmayalım.Her fani can verecek, her yeni eskiyecek, ilahi adaletin dünyadan ziyade ahirette tecelli edeceğini unutmayalım.
Reklam
Okumuyoruz,araştırmıyoruz.Ne tür operasyonların içinde olduğumuzun farkında bile değiliz.Allah aşkına,araştırma,inceleme kitapları okuyun.Kitap okumazsanız canınızı okurlar.
Kâmran, pantolonuna dikkat etmeden oradaki bir kayanın üstüne oturuverdi.Onu hemen kolundan tutup kaldırdım:Sen naziksin; kuru yere oturma, dedim ve arkamdaki lacivert pardösüyü çıkararak oturacağı yere serdim. Kamran gözlerine inanamıyordu; - Ne yapıyorsun, Feride? dedi. - Hasta olmaman için, dedim, zannederim ki, seni muhafaza etmek bundan sonra benim vazifem oluyor. Kuzenim bu sefer de galiba kulaklarına inanamadı: - Ne söylüyosun, Feride? dedi. Bunu sen mi bana söylüyosun? Nişanlandığımızdan beri senden işittiğim en tatlı söz.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Feridem! Bir küçük feryada benzeyen bu ses hâlâ kulağımdadır. Gözlerini açtım ve onun büyümüş gibi görünen gözlerinde iki iri yaş damlası gördüm. - Beni, bu dakika içinde o kadar mesut ettin ki, ölürken aklıma gelirse ağlayacağım. Öyle yüzüme bakma. Sen daha pek küçüksün. Mümkün değil, öyle şeyleri anlayamazsın. Hepsini unuttum artık. Kâmran, bileklerimi tutmuştu. Onları geri çekmedim, fakat hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bu, böyle bir nöbetti ki Kâmran âdeta korktu. Aynı yollardan geriye dönerken ben hâlâ ikide bir içimi çekiyor ve hıçkınıyordum. O artık bana elini dokundurmaya cesaret edemiyordu. Fakat, ben onun gönlünün rahat ettiğini anlıyor ve memnun oluyordum. - Sen önden gitmelisin, dedim. Ben havuzda yüzümü iyice yıkayacağım.Beni bu suratla görürlerse ne derler!
Reklam
Reklam
73 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.