"Sanki dünya insanı kudurmuş delirmişti.."
Tek gaye biraz daha fazla toprak sahibi olmak, insanlığın, huzurunu bozup yeryüzünü kana boyamak, dünya insanlığını "esaret zincirine vurup sadist ruhlar tatmin etmek."
Sayfa 178
Sokaklarda dolaşan çoçukların bakışları bile değişmişti. Suratları, kararmış geceden daha karanlık, gülmeyi unutmuş bir nesil yetişiyordu.
.
Zavallı bindiği dalı kesmeye çalışan, huzur yerine yarınları kendilerine mezar kazan nesil.
Sayfa 75
Sanki dünya insanı kudurmuş, delirmişti.
Sene bindokuzyüz ondört.. Sarayova'da bir cinayet, dünyanın içinde bulunduğu sıkıntıların anahtarı oluyordu. Avusturya "veliyatının" ölümü, milletler arasındaki kızıştırmayı ateşlemeye kafi geldi...
Avusturya ve Mecaristan, Sırbistan'a behemehal harp ilan ediyordu. İşte Birinci Cihan Harbi artık kaçınılmaz olmuştu.
1 Ağustos 1914
Sayfa 178
Bu millet her şeyden fedakarlık edebilir, ancak namus ve şerefinden asla...
Uçun, uçun, kötülük gördüğünüz yerlerden durmaksızın uçun. Kuşlar..
Sayfa 82
Bu millet her şeyden fedakarlık yapabilir,
ancak namus ve şerefinden asla.
Sayfa 186